南朝陈高僧
〔南北朝〕释洪偃
古诗《登吴升平亭》南北朝·释洪偃,萧萧物候晚,肃肃天望清。旅人聊策杖,登高荡客情。川原多旧迹,墟里或新名。宿烟浮始旦,朝日照初晴。独游乏徒侣,徐步寡逢迎。信矣非吾托,赏心何易...
古诗《游钟山之开善定林息心宴坐引笔赋诗》南北朝·释洪偃,杖策步前岭,褰裳出外扉。轻萝转蒙密,幽径复纡威。树高枝影细,山尽鸟声稀。石苔时滑屣,虫网乍粘衣。涧傍紫芝晔,岩上白云霏。松子排烟去,堂生寂不...
古诗《游故苑诗》南北朝·释洪偃,龙田留故苑,汾水结馀波。怅望伤游目,辛酸思绪多。凉飙惨高树,浓露变轻萝。泽葵犹带井,池竹尚侵荷。秋风徒自急,无复白云歌。