-
赠薛播州诗·其九
古诗《赠薛播州诗·其九》隋·杨素,汉阴政已成,岭表人犹蠹。弹冠比方新,还珠总如故。楚人结去思,越俗歌来暮。阳乌尚归飞,别鹤还回顾。君见南枝巢,应思北风路。
-
赠薛播州诗·其十二
古诗《赠薛播州诗·其十二》隋·杨素,所欲栖一枝,禀分丰诸已。园树避鸣蝉,山梁过雌雉。野阴冒丛灌,幽气含兰芷。悲哉暮秋别,春草复萋矣。鸣琴久不闻,属听空流水。
-
赠薛播州诗·其四
古诗《赠薛播州诗·其四》隋·杨素,道昏虽已朗,政故犹未新。刳舟洹水济,结网大川滨。出游迎钓叟,入梦访幽人。植林离各树,开荣岂异春。相逢一时泰,共幸百年身。
-
山斋独坐赠薛内史诗二首·其二
古诗《山斋独坐赠薛内史诗二首·其二》隋·杨素,岩壑澄清景,景清岩壑深。白云飞暮色,绿水激清音。涧户散馀彩,山窗凝宿阴。花草共萦映,树石相陵临。独坐对陈榻,无客有鸣琴。寂寂幽山里,谁知无闷...
-
赠薛播州诗·其二
古诗《赠薛播州诗·其二》隋·杨素,两河定宝鼎,八水域神州。函关绝无路,京洛化为丘。漳滏尔连沼,泾渭余别流。生郊满戎马,涉路起风牛。班荆疑莫遇,赠缟竟无由。
-
赠薛播州诗·其五
古诗《赠薛播州诗·其五》隋·杨素,有帛贲丘园,生刍自幽谷。尘芳金马路,澜清凤池澳。零露既垂光,清风复流穆。倾盖如旧知,弹冠岂新沭。利心金各断,芬言兰共馥。
-
赠薛播州诗·其三
古诗《赠薛播州诗·其三》隋·杨素,五纬连珠聚,千载浊河清。金亡潜虎质,闰尽自蛙声。圣期伊旦暮,天禄启炎精。雾生三日重,星飞五老轻。禋宗答上帝,改物创群生。
-
赠薛播州诗·其八
古诗《赠薛播州诗·其八》隋·杨素,滔滔彼江汉,实为南国纪。作牧求明德,若人应斯美。高卧未褰帷,飞声已千里。还望白云天,日暮秋风起。岘山君傥游,泪落应无已。
-
山斋独坐赠薛内史诗二首·其一
古诗《山斋独坐赠薛内史诗二首·其一》隋·杨素,居山四望阻,风云竟朝夕。深溪横古树,空岩卧幽石。日出远岫明,鸟散空林寂。兰庭动幽气,竹室生虚白。落花入户飞,细草当阶积。桂酒徒盈樽,故人不在...
-
赠薛内史诗
古诗《赠薛内史诗》隋·杨素,耿耿不能寐,京洛久离群。横琴还独坐,停杯遂待君。待君春草歇,独坐秋风发。朝朝唯落花,夜夜空明月。明月徒流光,落花空自芳。别离望南浦,相思在汉...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
赠薛播州诗·其十三
古诗《赠薛播州诗·其十三》隋·杨素,秋水鱼游日,春树鸟鸣时。濠梁暮共往,幽谷有相思。千里悲无驾,一见杳难期。山河散琼蕊,庭树下丹滋。物华不相待,迟暮有馀悲。
-
赠薛播州诗·其十一
古诗《赠薛播州诗·其十一》隋·杨素,养病愿归闲,居荣在知足。栖迟茂陵下,优游沧海曲。古人情可见,今人遵路躅。荒居接野穷,心物俱非俗。桂树芳丛生,山幽竟何欲。
-
赠薛播州诗·其一
古诗《赠薛播州诗·其一》隋·杨素,在昔天地闭,品物属屯蒙。和平替王道,哀怨结人风。麟伤世已季,龙战道将穷。乱海飞群水,贯日引长虹。干戈异革命,揖让非至公。
-
赠薛播州诗·其七
古诗《赠薛播州诗·其七》隋·杨素,荏苒积岁时,契阔同游处。阊阖既趋朝,承明还宴语。上林陪羽猎,甘泉侍清曙。迎风含暑气,飞雨凄寒序。相顾惜光阴,留情共延伫。
-
赠薛播州诗·其十
古诗《赠薛播州诗·其十》隋·杨素,北风吹故林,秋声不可听。雁飞穷海寒,鹤唳霜皋净。含毫心未传,闻音路犹夐。惟有孤城月,徘徊独临映。吊影余自怜,安知我疲病。
-
出塞二首·其一
古诗《出塞二首·其一》隋·杨素,漠南胡未空,汉将复临戎。飞狐出塞北,碣石指辽东。冠军临瀚海,长平翼大风。云横虎落阵,气抱龙城虹。横行万里外,胡运百年穷。兵寝星芒落,战解月轮...
-
赠薛播州诗·其十四
古诗《赠薛播州诗·其十四》隋·杨素,衔悲向南浦,寒色黯沈沈。风起洞庭险,烟生云梦深。独飞时慕侣,寡和乍孤音。木落悲时暮,时暮感离心。离心多苦调,讵假雍门琴。
-
出塞二首·其二
古诗《出塞二首·其二》隋·杨素,汉虏未和亲,忧国不忧身。握手河梁上,穷涯北海滨。据鞍独怀古,慷慨感良臣。历览多旧迹,风日惨愁人。荒塞空千里,孤城绝四邻。树寒偏易古,草衰恒不...
-
赠薛播州
古诗《赠薛播州》隋·杨素,自余历端揆,缉熙恧时彦。及尔陪帷幄,出纳先天眷。高调发清音,缛藻流馀绚。或如彼金玉,岁暮无凋变。余松待尔心,尔筠留我箭。