-
赋得微雨东来应教诗
古诗《赋得微雨东来应教诗》隋·诸葛颖,微雨暗东峰,散漫洒长松。涧满新流浊,山沾积翠浓。风起还吹燕,云来本送龙。登年随玉烛,名山定可封。
-
奉和出颍至淮应令诗
古诗《奉和出颍至淮应令诗》隋·诸葛颖,涉颍倦纡回,浮淮欣迥直。遥村含水气,远浦澄天色。灵涛稍欲近,仙岩行可识。玄览属睿辞,风云有馀力。
-
奉和方山灵岩寺应教诗
古诗《奉和方山灵岩寺应教诗》隋·诸葛颖,名山镇江海,梵宇驾风烟。画栱临松盖,銮牖对峰莲。雷出阶基下,云归梁栋前。灵光辨昼夜,轻衣数劫年。一陪香作食,长用福为田。
-
奉和通衢建灯应教诗
古诗《奉和通衢建灯应教诗》隋·诸葛颖,芳衢澄夜景,法炬烂参差。逐轮时徙焰,桃花生落枝。飞烟绕定室,浮光映瑶池。重阁登临罢,歌管乘空移。
-
奉和御制月夜观星示百僚诗
古诗《奉和御制月夜观星示百僚诗》隋·诸葛颖,䆗窱神居远,萧条更漏深。薄烟净遥色,高树肃清阴。星月满兹夜,灿烂还相临。连珠欲东上,团扇渐西沈。澄水含斜汉,脩树隐横参。时闻送筹柝,屡见绕枝...
-
春江花月夜
古诗《春江花月夜》隋·诸葛颖,张帆渡柳浦,结缆隐梅洲。月色含江树,花影覆船楼。