-
文献太子挽歌词五首·其二
古诗《文献太子挽歌词五首·其二》宋·徐铉,夏启吾君子,周储上帝宾。音容一飘忽,功业自纷纶。露泣承华月,风惊丽正尘。空馀商岭客,行泪下宜春。
-
离歌辞五首·其五
古诗《离歌辞五首·其五》宋·徐铉,拂匣收珠佩,回灯拭薄妆。莫嫌春夜短,匹似楚襄王。
-
奉和武功学士舍人纪赠文懿大师净公·其七
古诗《奉和武功学士舍人纪赠文懿大师净公·其七》宋·徐铉,南朝人物古犹今,只恐前身是道林。处处经行常自适,不妨谭笑不妨吟。
-
送郝郎中为浙西判官
古诗《送郝郎中为浙西判官》宋·徐铉,大藩从事本优贤,幕府仍当北固前。花绕楼台山倚郭,寺临江海水连天。恐君到即忘归日,忆我游曾历二年。若许他时作闲伴,殷勤为买钓鱼船。
-
离歌辞五首·其三
古诗《离歌辞五首·其三》宋·徐铉,事与年俱往,情将分共深。莫惊容鬓改,只是旧时心。
-
游方山宿李道士房
古诗《游方山宿李道士房》宋·徐铉,从来未面李先生,借我西窗卧月明。二十三家同愿识,素骡何日暂还城。
-
离歌辞五首·其二
古诗《离歌辞五首·其二》宋·徐铉,朝日城南路,旌旗照绿芜。使君何处去,桑下觅罗敷。
-
奉和武功学士舍人纪赠文懿大师净公·其一
古诗《奉和武功学士舍人纪赠文懿大师净公·其一》宋·徐铉,旧国荒凉成黍稷,故交危脆似琉璃。高人独喜汤师在,手把新文数道碑。
-
病题二首·其一
古诗《病题二首·其一》宋·徐铉,性灵慵懒百无能,唯被朝参遣夙兴。圣主优容恩未答,丹经疏阔病相陵。脾伤对客偏愁酒,眼暗看书每愧灯。进与时乖不知退,可怜身计谩腾腾。
-
观灯玉台体十首·其四
古诗《观灯玉台体十首·其四》宋·徐铉,火树灯山高入云,红筵翠幄自成春。游女有时还解佩,青楼何处不留人。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
光穆皇后挽歌三首·其一
古诗《光穆皇后挽歌三首·其一》宋·徐铉,仙驭期难改,坤仪道自光。閟宫新表德,沙麓旧膺祥。素帟尧门掩,凝笳毕陌长。东风惨陵树,无复见亲桑。
-
柳枝辞十二首·其十
古诗《柳枝辞十二首·其十》宋·徐铉,暂别扬州十度春,不知光景属何人。一帆归客千条柳,肠断东风杨子津。
-
柳枝辞十二首·其十一
古诗《柳枝辞十二首·其十一》宋·徐铉,仙乐春来按舞腰,清声偏似傍娇饶。应缘莺舌多情赖,长向双成说翠条。
-
奉和御制棋二首·其二
古诗《奉和御制棋二首·其二》宋·徐铉,常嫌群艺用心粗,不及棋枰出万途。妙似孙吴论上策,深如夔益赞吁谟。静陈玉槛连琴榻,密映珠帘对酒壶。圣智纵横归掌握,一先终不费多图。
-
柳枝辞十二首·其二
古诗《柳枝辞十二首·其二》宋·徐铉,南园日暮起春风,吹散杨花雪满空。不惜杨花飞也得,愁君老尽脸边红。
-
送魏舍人仲甫为蕲州判官
古诗《送魏舍人仲甫为蕲州判官》宋·徐铉,从事蕲春兴自长,蕲人应识紫薇郎。山资足后抛名路,莼菜秋来忆故乡。以道卷舒犹自适,临戎谈笑固无妨。如闻郡阁吹横笛,时望青溪忆野王。
-
步虚词五首·其五
古诗《步虚词五首·其五》宋·徐铉,三素霏霏远,盟威凛凛寒。火铃空灭没,星斗晓阑干。佩响流虚殿,炉烟在醮坛。萧寥不可极,骖驾上云端。
-
陶使君挽歌二首·其二
古诗《陶使君挽歌二首·其二》宋·徐铉,始忆花前宴,笙歌醉夕阳。那堪城外送,哀挽逐归艎。铃阁朝犹闭,风亭日已荒。唯馀迁客泪,沾洒后池傍。
-
柳枝辞十二首·其一
古诗《柳枝辞十二首·其一》宋·徐铉,把酒凭君唱柳枝,也从丝管递相随。逢春只合朝朝醉,记取秋风落叶时。
-
文献太子挽歌词五首·其一
古诗《文献太子挽歌词五首·其一》宋·徐铉,国有承祧重,人知秉哲尊。清风来望苑,遗烈在东藩。此日升缑岭,何因到寝门。天高不可问,烟霭共昏昏。