-
句 其一
古诗《句 其一》宋·徐铉,一夜黄星照官渡,本初何面见田丰。
-
送曾秀才
古诗《送曾秀才》宋·徐铉,淦水神仙宅,仙山夹县楼。吾孙好诗句,归咏故乡秋。紫竹遮书幌,红蕉拂钓舟。东堂有平路,莫谒外诸侯。
-
送汤舍人之陈州
古诗《送汤舍人之陈州》宋·徐铉,尼父恓惶地,离情向此偏。家贫聊复尔,道在肯徒然。诗景明松雪,乡山隔水烟。三年须赴召,莫恋瓮头眠。
-
将去广陵别史员外南斋
古诗《将去广陵别史员外南斋》宋·徐铉,家声曾与金张辈,官署今居何宋间。起得高斋临静曲,种成奇树学他山。鸳鸾终日同醒醉,萝薜常时共往还。贱子今朝独南去,不堪回首望清闲。
-
和方泰州见寄
古诗《和方泰州见寄》宋·徐铉,逐客悽悽重入京,旧愁新恨两难胜。云收楚塞千山雪,风结秦淮一尺冰。置醴筵空情岂尽,投湘文就思如凝。更残月落知孤坐,遥望船窗一点星。
-
应制赏花
古诗《应制赏花》宋·徐铉,上林春暮紫英开,组绣成帷荫玉阶。艳逐晨光随步武,香和轻翠透襟怀。生成泽广时芳茂,鱼水情通乐韵谐。禁篽年年陪睿赏,何时梁甫奉燔柴。
-
和颍川曹监军
古诗《和颍川曹监军》宋·徐铉,别离情绪两难任,消遣唯应有醉吟。冉冉光阴玄鬓改,勤勤书札旧情深。凉宵梦寐清淮月,永日徘徊玉树阴。野鹤乘轩无所用,角巾何日返中林。
-
柳枝辞十二首·其五
古诗《柳枝辞十二首·其五》宋·徐铉,老大逢春总恨春,绿杨阴里最愁人。旧游一别无因见,嫩叶如眉处处新。
-
和殷舍人萧员外春雪
古诗《和殷舍人萧员外春雪》宋·徐铉,万里春阴乍履端,广庭风起玉尘干。梅花岭上连天白,蕙草阶前特地寒。晴去便为经岁别,兴来何惜彻宵看。此时鸳侣皆闲暇,赠答诗成禁漏残。
-
陈觉放还至泰州以诗见寄作此答之
古诗《陈觉放还至泰州以诗见寄作此答之》宋·徐铉,朱云曾为汉家忧,不怕交亲作世仇。壮气未平空咄咄,狂言无验信悠悠。今朝我作伤弓鸟,却羡君为不系舟。劳寄新诗平宿憾,此生心气贯清秋。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
回至南康题紫极宫里道士房
古诗《回至南康题紫极宫里道士房》宋·徐铉,王事信靡盬,饮冰安足辞。胡为拥征传,乃至天南陲。天南非我乡,留滞忽逾时。还经羽人家,豁若云雾披。何以宽吾怀,老庄有微词。达士无不可,至人岂偏...
-
步虚词五首·其一
古诗《步虚词五首·其一》宋·徐铉,气为还元正,心由抱一灵。凝神归罔象,飞步入青冥。整服乘三素,旋纲蹑九星。琼章开后学,稽首奉真经。
-
送廖舍人江南安抚
古诗《送廖舍人江南安抚》宋·徐铉,上天本爱民,治乱当有时。伤嗟江表人,三灾迭扰之。如何遭盛明,不能免流离。王泽限遐远,孰云天听卑。贤哉廖夫子,尽忠不顾私。朝闻青蒲奏,暮见轺车...
-
和李太保寄刁秘书
古诗《和李太保寄刁秘书》宋·徐铉,名位虽卑道自光,讼庭无事俗平康。帘间尚觉琴床暖,院静偏闻酒瓮香。养性已知无病染,持廉唯恐有名彰。主人莫讶暌违远,千仞由来有凤翔。
-
题伏龟山北隅
古诗《题伏龟山北隅》宋·徐铉,兹山信岑寂,阴崖积苍翠。水石何必多,宛有千岩意。孰知近人境,旦暮含佳气。池影摇轻风,林光澹新霁。支颐藉芳草,自足忘世事。未得归去来,聊为宴居...
-
送净道人东游
古诗《送净道人东游》宋·徐铉,身服竺乾教,心为邹鲁儒。观风游稷下,访古入中都。短景程途远,寒原店舍孤。东州多俊造,能赏碧云无。
-
柳枝词十首·其八
古诗《柳枝词十首·其八》宋·徐铉,新春花柳竞芳姿,偏爱垂杨拂地枝。天子遍教词客赋,宫中要唱洞箫词。
-
自题山亭三首·其二
古诗《自题山亭三首·其二》宋·徐铉,小舫行乘月,高斋卧看山。退公聊自足,争敢望长闲。
-
和张先辈见寄二首·其二
古诗《和张先辈见寄二首·其二》宋·徐铉,清时沦放在山州,邛竹纱巾处处游。野日苍茫悲鵩舍,水风阴湿弊貂裘。鸡鸣候旦宁辞晦,松节凌霜几换秋。两首新诗千里道,感君情分独知丘。
-
离歌辞五首·其一
古诗《离歌辞五首·其一》宋·徐铉,莫折红芳树,但知尽意看。狂风幸无意,那忍折教残。