-
竹屋
古诗《竹屋》宋·许及之,爱苔无爱竹,戒勿长儿孙。竹屋偏宜雪,何妨种满园。
-
张舍人惠古梅酬以拙言
古诗《张舍人惠古梅酬以拙言》宋·许及之,孤标耻付寿阳妆,薜荔为衣藓作裳。映竹蒙茸初破白,倚松鳞甲亦生香。分无疏影追同辈,肯逐群英殿后芳。珍重折枝烦寄与,恍思千树故山旁。
-
题景贤堂
古诗《题景贤堂》宋·许及之,过眼繁华脱绛英,岁寒松柏只青青。古来何限驰天壤,贤者于今炳日星。意在高山知处乡,训垂后叶见仪刑。此堂应与人无朽,白首韦郎守一经。
-
谢鲍潮州惠归正李媪所作外国图因题卷后二首·其二
古诗《谢鲍潮州惠归正李媪所作外国图因题卷后二首·其二》宋·许及之,健妇真能胜丈夫,丹青人物妙难摹。百年画手承平久,万折归心守节孤。辄此珍藏为我有,从渠远致更能无。伤心故国流风在,不是成周王会图。
-
洗心阁
古诗《洗心阁》宋·许及之,与物风迎浪,澄心月印湖。床头不须易,本自一尘无。
-
蒋肖李潘才叔和检校园课之什再用韵为谢
古诗《蒋肖李潘才叔和检校园课之什再用韵为谢》宋·许及之,随意篇章落海苔,琼瑶欲报不知裁。青蒲细草来斋几,白雪阳春走皂台。梦里勋名槐是国,闲中活计芥为杯。吟哦蒋径潘江句,浅白深红手自栽。
-
渡淮
古诗《渡淮》宋·许及之,照眼清淮笑力微,家人应喜近庭闱。兹行莫道无勋绩,带得星星白发归。
-
山房·其三
古诗《山房·其三》宋·许及之,径扫苍苔磴拂埃,山房今日为君开。丁宁杜宇莫催去,正要青山歌朅来。
-
梅花十首·其一
古诗《梅花十首·其一》宋·许及之,每忆山居气味长,梅花时节只清狂。若教玉鉴堂前看,认得花光是玉光。
-
午暑睡起忽怀范武子走笔当简·其五
古诗《午暑睡起忽怀范武子走笔当简·其五》宋·许及之,睡来只有茶一碗,共啜何人眼暂明。忽忆都钱范监库,种来修竹似渠清。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
刘知监端午前一日以诗送甜苦笋末章有谢绝香蒲与酒壶之句以五绝句送酒·其三
古诗《刘知监端午前一日以诗送甜苦笋末章有谢绝香蒲与酒壶之句以五绝句送酒·其三》宋·许及之,新来怀抱少人知,自入修门未有诗。鸠自呼晴蛙唤雨,羡君湖上看西施。
-
次韵诚斋寒食日雨中游上天竺·其七
古诗《次韵诚斋寒食日雨中游上天竺·其七》宋·许及之,山花压溜水通池,时有幽禽自在飞。日脚忽随云脚露,钟声恰与梵声齐。
-
次韵薛奉常清凉山灵潭寒瀑二绝句·其一
古诗《次韵薛奉常清凉山灵潭寒瀑二绝句·其一》宋·许及之,清凉山中冷难宅,中有灵渊人莫测。划开神秘奉常君,万丈寒泉贮穹壁。
-
戊申岁题玉牒所壁·其一
古诗《戊申岁题玉牒所壁·其一》宋·许及之,担上看梅不是梅,孤山消息限蓬莱。仙源圃里逢人日,雪色怜随霁色开。
-
和袁同年接伴赓从客陆成父至淮阴县韵
古诗《和袁同年接伴赓从客陆成父至淮阴县韵》宋·许及之,日月光中尽彻侯,独全终始是封留。可怜胯下奇男子,虽愧淮阴不愧刘。
-
望商山
古诗《望商山》宋·许及之,符离东望即商山,画出江南见一斑。社稷未能还汉旧,岂容四老老其间。
-
题陈正字贫亦好斋四首·其三
古诗《题陈正字贫亦好斋四首·其三》宋·许及之,肠日九回谙世路,肱今三折悟良医。戎郎何自知贫好,却是归来远客知。
-
已晴复阴·其一
古诗《已晴复阴·其一》宋·许及之,漠漠轻阴养絮天,长空跕跕堕飞鸢。东风吹得浮云绽,一片斜阳在晚川。
-
次韵才叔和陈大用七夕绝句·其四
古诗《次韵才叔和陈大用七夕绝句·其四》宋·许及之,入秋逢节重星车,今闰中秋有折磨。夜夜银河映牛女,稍凉相过望君多。
-
契师欲予隶书为此以赠
古诗《契师欲予隶书为此以赠》宋·许及之,契师画得梅中趣,急水溪头印月时。昨夜卧披今起看,自宜重坼向南枝。