-
和斯立重赋
古诗《和斯立重赋》宋·晁说之,是非真未定,楚客莫咻齐。侈美珍炰鳖,粗疏鄙饭藜。评文归藻鉴,得宝应参奎。萧洒裛尘雨,清明避日霓。露华鸣老鹤,月魄射灵犀。儒雅元簪笔,风流且带...
-
落花学义山
古诗《落花学义山》宋·晁说之,春来脉脉去轮囷,满地飞英委玉尘。荀令香残端有意,石家锦碎更堪珍。目成霄汉星前石,肠断骊驹掌上人。我久飘零本憔悴,为君今日恨轮巾。
-
上元前再题南庄壁二首·其二
古诗《上元前再题南庄壁二首·其二》宋·晁说之,古今之祸此云奇,倏忽犬戎城下师。犯阙过于侯景速,劫君更比禄山危。万方瑞物问何在,五世誓书知谩为。祸难群凶谁首尾,京如狼虎黼狐狸。
-
病目作近体诗五首·其二
古诗《病目作近体诗五首·其二》宋·晁说之,何事兰成酷爱愁,借愁为乐总宜休。天涯二月无新历,京国三年误旧游。忽接家书迷远近,欲为客难却沉浮。道人犹喜频相遇,话尽丹丘更虎丘。
-
辟谷
古诗《辟谷》宋·晁说之,辟谷终无术,求田早自慵。病能添旅思,雨善起秋容。本色官犹阻,非时好孰从。封侯如可觅,要自愧长公。
-
次韵张姑丈感旧·其一
古诗《次韵张姑丈感旧·其一》宋·晁说之,用旧为邦不务新,舜琴何事有埃尘。焚香秘殿期王母,跃马荒郊访异人。尔保丘园为尔土,吾怜盗贼本吾民。四愁不及一枝赋,谁许张衡社稷臣。
-
初至京作
古诗《初至京作》宋·晁说之,七年去园今还归,仅有身存心事微。下客但能存故事,高门谁许著褒衣。难将白发语年少,忍使红尘负钓矶。不解征骖却归去,策虽非是亦非非。
-
王顺之得子寄二绝次韵报之·其二
古诗《王顺之得子寄二绝次韵报之·其二》宋·晁说之,茂弘不用长年悲,淮水东流本与期。一日名驹惊俗眼,奔云老骥敢言衰。
-
秋阴
古诗《秋阴》宋·晁说之,漠漠秋阴好,遥空见故乡。可堪高叶病,无赖晚花香。枕静泉声细,帘疏风影长。肯教容易雨,吟兴动何郎。
-
闻富季申迁校书郎
古诗《闻富季申迁校书郎》宋·晁说之,小富秋来慰所望,青衫叙进校书郎。相公勋业久弥著,孙子门阑渐有光。莫话诗过已埋没,且非碗脱得分张。白莲逋客独惆怅,泪尽西风归政堂。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
何事
古诗《何事》宋·晁说之,何事千忧自惘然,且看节物异乡边。莺来昨日犹多吃,柳到今朝第几眠。上巳清明徒颉颃,流觞蹴鞠岂周旋。故知白发因渠得,忍更贪愁忆往年。
-
鄜州人语间有似河朔人处予独知其然盖此本魏之上郡魏人以归秦之三年秦遂称王而不乐为秦民之故其音犹魏也作绝句
古诗《鄜州人语间有似河朔人处予独知其然盖此本魏之上郡魏人以归秦之三年秦遂称王而不乐为秦民之故其音犹魏也作绝句》宋·晁说之,魏郡归秦秦遂玉,音犹故魏恨难忘。谁知我本魏郡士,比汝独思田子方。
-
乞酒
古诗《乞酒》宋·晁说之,积雨深秋与恨翻,悠悠何力胜朝昏。久同下里饶诗句,乍学高人傍酒樽。径醉便知能傲世,狂吟更觉解招魂。颇怜陶令徒全美,只肯丁宁乞食言。
-
东城外作呈圆机
古诗《东城外作呈圆机》宋·晁说之,默默专城岁月驰,忽来郊外得心期。龙蛇起伏知何处,天地圆方在此时。更喜风光似江介,可怜饱饷便忘疲。即从此路东归去,他日何能得梦思。
-
无题
古诗《无题》宋·晁说之,身世何如荐福碑,浮沉聊学弄潮儿。清风一日令心尽,黄卷三冬漫手披。梦寐无烦征锦段,笑谈谁敢犯汤池。周侯凤德宁减少,所谓春阳或减之。
-
寄隰州李九使君
古诗《寄隰州李九使君》宋·晁说之,隰州太守诗来好,何事新诗不寄来。岁暮异乡思里社,山寒宿雪启樽罍。数茎白发何堪照,一寸丹心未肯灰。唯有早归箕颍计,暮酬朝唱不论才。
-
忆江南赠通叟年兄
古诗《忆江南赠通叟年兄》宋·晁说之,北客而南征,蹇产非所志。问津人尚绝,后来狂避世。流离窜斥者,其数非一二。风流称南朝,文物始佳丽。要途在荆扬,僻左处吴会。吴会兴国来,乃以丹漆...
-
赠雷僧·其三
古诗《赠雷僧·其三》宋·晁说之,留官莫去且徘徊,官有白茶十二雷。便觉罗川风景好,为渠明日更重来。
-
秋书
古诗《秋书》宋·晁说之,秋为枣多暑,天因禾未霜。吁嗟尔凶虏,宜亦畏皇纲。
-
二月二日
古诗《二月二日》宋·晁说之,柳花多情不肯新,可怜失尽汉家春。二年不识挑生菜,万国谁知有杀身。群盗犹多南渡客,征鸿难问北归人。始知前日一樽酒,上帝升平与尔亲。