-
晓思
古诗《晓思》宋·杨冠卿,山鸟春犹咽,城乌晓乱啼。危谯初罢角,落月已催鸡。地迥来何事,家遥梦到迷。片怀如许恶,深觉负瓜畦。
-
读亲征诏·其一
古诗《读亲征诏·其一》宋·杨冠卿,诏语深醇告万方,便知九鼎不劳扛。波臣奔走扶黄屋,约束风涛过大江。
-
冬半山间忽见桃花客云江梅已芳且约一笑花下
古诗《冬半山间忽见桃花客云江梅已芳且约一笑花下》宋·杨冠卿,缘云梯径穿林麓,岁晚山寒风折木。司花为我发春妍,繁红几树惊愁目。有美人兮在空谷,似笑漫山总粗俗。淡烟疏雨罗浮村,万里相将跨黄鹄。
-
甲辰季冬残腊大雪主人以糟玉面狸及尊酒为饷
古诗《甲辰季冬残腊大雪主人以糟玉面狸及尊酒为饷》宋·杨冠卿,南山白额虎,暴戾日以滋。纳诸罟擭中,食肉寝其皮。文狸外柔顺,玉面而丰肌。与世了无忤,奚亦遭危机。得非风味殊,尊俎之所宜。焚山猎兽者,是以罗致...
-
秋日怀松竹旧友·其一
古诗《秋日怀松竹旧友·其一》宋·杨冠卿,松竹隐君子,别来安稳不。音书迟寄雁,风雨又惊秋。金井叶黄落,青灯人白头。客怀难著语,谁共赋牢愁。
-
秋怀十首微云淡河汉疏雨滴梧桐为韵·其一
古诗《秋怀十首微云淡河汉疏雨滴梧桐为韵·其一》宋·杨冠卿,寒蝉初停号,客燕催将归。吾亦客一世,去此复焉依。敛衽听物变,著书明化机。深参漆园吏,渠语甚精微。
-
菩萨蛮·冰肌玉衬香绡薄
古诗《菩萨蛮·冰肌玉衬香绡薄》宋·杨冠卿,冰肌玉衬香绡薄。无言独倚阑干角。相见又还休。可堪归去愁。碧波溪上路。几阵黄昏雨。归去断人肠。纱厨枕簟凉。
-
自仙潭治归舟呈王鸥盟·其四
古诗《自仙潭治归舟呈王鸥盟·其四》宋·杨冠卿,江村烟雨暗霏微,正是鸥盟得句时。雨后屏山展新绿,更烦摹写送新诗。
-
雪后
古诗《雪后》宋·杨冠卿,野日茅茨短,荒村霰雪馀。溪流山足裂,谷迥鸟声虚。矫首怀新隐,归窗有旧书。残年甘饱饭,何必事名誉。
-
填维扬
古诗《填维扬》宋·杨冠卿,古人肉食无远谋,腰钱骑鹤向扬州。春风十里珠帘捲,但看竹西歌吹楼。天朝选用诗书帅,上策公言须自治。屏翰坚持保障功,江淮益壮金汤势。强敌不敢纵南...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
采芙蓉词
古诗《采芙蓉词》宋·杨冠卿,采采芙蓉华,集之以为裳。自彼若耶溪,登于君子堂。馨香压纫兰,把玩卑琼芳。佩服古无斁,怀人思沅湘。
-
回纹四时·其四
古诗《回纹四时·其四》宋·杨冠卿,霜惊叶落催寒晓,梦破人愁觉夜长。香暗折梅初点玉,镜鸾呵手试新妆。
-
自仙潭治归舟呈王鸥盟·其一
古诗《自仙潭治归舟呈王鸥盟·其一》宋·杨冠卿,江头重整旧渔衣,触起眠沙鸥鹭机。烟渚芦花留不住,叶舟还趁夕阳归。
-
都作院
古诗《都作院》宋·杨冠卿,天子除戎戒不虞,修车备器会东都。羽林忆昨厌弓矢,剡木弦弧儿戏尔。我公号令何精明,武库森严耀五兵。威震天骄奠京邑,繇汉以来真鲜及。
-
久客倦游归憩僧坊有怀蓬居梵竺卿寂光常不轻
古诗《久客倦游归憩僧坊有怀蓬居梵竺卿寂光常不轻》宋·杨冠卿,志士长肮脏,曲钩封公侯。得丧亦何有,贤愚同一丘。日月如跳丸,少年今白头。胡为浪自苦,九折不停辀。庞眉碧眼禅,一笑万事休。辽鹤我言归,君其来与...
-
古梅
古诗《古梅》宋·杨冠卿,幽栖地僻经过少,花径不曾缘客扫。积雪飞霜此夜寒,不知明月为谁好。公来肯访浣花老,但话宿昔伤怀抱。忽忆两京梅发时,巡檐索共梅花笑。
-
庭草
古诗《庭草》宋·杨冠卿,庭草凄馀碧,江风吹早寒。带围愁里减,诗律病中宽。隐几闲留客,迎门懒不冠。萧然有真处,未易俗人看。
-
壬寅夏五月将治严陵之装欲用李长吉故事买奚奴负诗囊以归呈谷隐赵使君
古诗《壬寅夏五月将治严陵之装欲用李长吉故事买奚奴负诗囊以归呈谷隐赵使君》宋·杨冠卿,少年学书剑,矫首睨八荒。阊阖记昔游,霞佩高颉颃。一跌下青云,意气久不扬。乞取平头奴,提携古锦囊。归钓富春濑,濯缨歌沧浪。
-
次归耕堂稀字韵·其三
古诗《次归耕堂稀字韵·其三》宋·杨冠卿,功业汾阳千载稀,龙庭单骑去如飞。笑谈整顿乾坤了,黄钺金钲奏凯归。
-
淮楚春晚病中
古诗《淮楚春晚病中》宋·杨冠卿,绝塞驱驰有底忙,病馀归思绕江乡。雁飞不到楚天远,蝶梦可堪春昼长。满地香红初过雨,一帘风絮正斜阳。愁边赖有新诗在,强劈吟笺付锦囊。