-
赠琴僧
古诗《赠琴僧》宋·释重显,太古清音发指端,月当松顶夜堂寒。悲风流水多呜咽,不听希声不用弹。
-
颂一百则·其三十八
古诗《颂一百则·其三十八》宋·释重显,三界无法,何处求心。白云为盖,流泉作琴。一曲两曲无人会,雨过夜堂秋水深。
-
保福四谩人
古诗《保福四谩人》宋·释重显,竿木随身老作家,逢场作戏更难加。谩人谩我无人会,水长船高眼里沙。
-
送惠俦禅者
古诗《送惠俦禅者》宋·释重显,少林风规,何太萧洒。笼古罩今,睥真睨假。谁云发机射虎,自笑品类观马。剑客茫茫不要呈,甑人往往须擒下。俦禅俦禅,峥嵘象驾。
-
迷悟相返
古诗《迷悟相返》宋·释重显,霏霏梅雨洒危层,五月山房冷似冰。莫谓乾坤乖大信,未明心地是炎蒸。
-
颂一百则·其八十
古诗《颂一百则·其八十》宋·释重显,列圣丛中作者知,法王法令不如斯。会中若有仙陀客,何必文殊下一搥。
-
颂一百则·其四十三
古诗《颂一百则·其四十三》宋·释重显,雪材打,雪材打,庞老机关没可把。天上人间不自知,眼里耳里绝萧洒。萧洒绝,碧眼胡僧难辨别。
-
颂一百则·其九十一
古诗《颂一百则·其九十一》宋·释重显,尽大地是药,古今何太错。闭门不造车,通途自寥廓。错错,鼻孔辽天亦穿却。
-
送僧
古诗《送僧》宋·释重显,知方流古意,云树别诸邻。月不澄微水,山应立是尘。静空孤鹗远,高柳一蝉新。欲究劳生问,归思莫厌频。
-
颂一百则·其十三
古诗《颂一百则·其十三》宋·释重显,老新开,端的别,解道银碗里盛雪。九十六个应自知,不知却问天边月。提婆宗,提婆宗,赤幡之下起清风。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送僧·其三
古诗《送僧·其三》宋·释重显,栴檀林里振金毛,四顾清风拂几遭。曾许全威作云雨,不知何处是尘劳。
-
寄四明使君沈祠部·其二
古诗《寄四明使君沈祠部·其二》宋·释重显,苍苍德也亦如斯,政化全归副倚毗。十万人家写春色,不知谁解立生祠。
-
送文用庵主归旧隐
古诗《送文用庵主归旧隐》宋·释重显,太白峰前旧隐基,杉松寒翠滴无时。经年抛却又归去,再听岩猿祇自知。
-
送僧·其二
古诗《送僧·其二》宋·释重显,禅石飞流溅碧莎,利生还喜下云坡。途中若立三千客,剔起眉毛不在多。
-
送陇西秀才入京
古诗《送陇西秀才入京》宋·释重显,国器难藏孰可知,携来书剑莫迟迟。明年桂籍登文阵,夺取龙头更是谁。
-
颂一百则·其十八
古诗《颂一百则·其十八》宋·释重显,无缝塔,见还难,澄潭不许苍龙蟠。层落落,影团团,千古万古与人看。
-
送昭敏首座
古诗《送昭敏首座》宋·释重显,君不见,鹫峰胜集,百万茫茫等闲过,坏衲之外皆清堕。君又不见,熊岭孤运,岁月索索艰难生,深雪之中有一个。宛转流落千馀年,危分崄布空平阗。弁龙蛇...
-
与时寡合
古诗《与时寡合》宋·释重显,居士门高谒未期,闲隈岩石且相宜。太湖三万六千顷,月在清波说向谁。
-
和于秘丞见召之什·其二
古诗《和于秘丞见召之什·其二》宋·释重显,垂垂甘自养衰残,度岁无人到竹关。何幸文星枉嘉什,殷勤相唤出层山。
-
因事示众
古诗《因事示众》宋·释重显,客从远方来,遗我径寸璧。中有四个字,字字无人识。清涵鲸海宽,冷射蟾轮窄。今朝呈似看,请道末后句。