-
记游诗
古诗《记游诗》宋·薛季宣,先生混物化,浩若鹤与猿。诘曲此世间,翛然脱笼樊。冥心遂无物,得意亦忘言。客至不点茶,犹嗔破苔痕。相逢蜀成都,过我故县村。遐观梦中梦,南膜佛因...
-
开窗
古诗《开窗》宋·薛季宣,溽暑欲成雨,密云犹在郊。开窗挹凉飙,远山见林梢。木叶已成阴,野鸟鸣啁啁。镜静碧池湛,清冷无混淆。会意纷万途,钱荷贯丛茭。寂坐一堂上,默默神明...
-
和贾簿雪
古诗《和贾簿雪》宋·薛季宣,早起怪吾庐,去天才一尺。始疑大朴还,掩尽几陈迹。比屋皆可封,列土班圭璧。照我烂轻明,却似初出日。仰头不可见,恐是老鸦食。拟倩玉川子,叫阍闻帝...
-
书江表志
古诗《书江表志》宋·薛季宣,株守生财道,棋翻正国成。周王方虎噬,唐后独牛耕。军罢心忘战,民劳势自倾。谁如内史铉,求伴大夫平。
-
春阴三首·其一
古诗《春阴三首·其一》宋·薛季宣,春阴一何甚,愁结窗外花。细雨打疏竹,娟娟草新芽。眷此忽中惨,吾生浩无涯。闲读几上书,可叹复可嗟。时流谅难追,世路亦已赊。折腰墨绶卑,坐有忧患...
-
读大定书诏
古诗《读大定书诏》宋·薛季宣,窃国盗仁义,惊人新见闻。腥膻冠冕俗,秽杂犬羊群。孟获尚七纵,匈奴非五分。启民身薙草,为有雁门军。
-
七哀
古诗《七哀》宋·薛季宣,秋风生夕凉,吹我东阁帷。中有宕子妇,清歌寄愁思。为问愁何为,良人长别离。银釭吊只影,霜雪坚自持。君为黄河流,妾作月桂枝。东西各异道,邂逅不可...
-
病起
古诗《病起》宋·薛季宣,蒸郁断梅天,薰风故微细。梦春惊已度,避暑如何计。树老山一色,蛙喧草无艺。病兴意愕然,到眼多芜秽。
-
寒食遣兴
古诗《寒食遣兴》宋·薛季宣,介子龙蛇亦大灵,禁烟犹复雨零零。时风未办作寒食,春事无过醉醁醽。取士语乾三礼穴,延宾为屈五经瓶。明年此日家山路,沧漠从君看水萍。
-
拒霜花
古诗《拒霜花》宋·薛季宣,蘸染木芙蓉,深红间浅红。锦笼烘夕照,翠袖揖秋风。艳冶归尤物,凄凉识化工。拒霜高节在,丹药谩成丛。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
读伊川易传
古诗《读伊川易传》宋·薛季宣,太极非名岂自然,由知辟阖见坤乾。先天讵必违中古,上古应须得后天。至密退藏那有迹,惟几成务尚容研。从教变易能从道,不似神龙得性全。
-
钓台阻风去得风便
古诗《钓台阻风去得风便》宋·薛季宣,先生非钓名,鱼钓清泠水。太空长廓然,浪迹秋光涘。人忧我何忧,忘怒亦忘喜。建武非汉元,讵有留侯起。神明旋地轴,姓字更七里。云台已埋没,严濑殊清...
-
𣒅花唐玉蕊花介甫谓之玚花鲁直谓之山矾武昌山中多有之其叶可供染事土人用之酿酒
古诗《𣒅花唐玉蕊花介甫谓之玚花鲁直谓之山矾武昌山中多有之其叶可供染事土人用之酿酒》宋·薛季宣,𣒅绿吐瑶琨,泠然郭外村。仙人来玉蕊,文士立山矾。芳泽留丝素,风流付酒樽。莫言玚酷似,香处不胜繁。
-
戚戚复戚戚
古诗《戚戚复戚戚》宋·薛季宣,戚戚复戚戚,如此春意阑。红梨褪深晕,青梅结微酸。向之一悽惨,饥肠废朝餐。姮娥五圆缺,美人隔云端。衷情叵自禁,陡觉衣带宽。芳菲日彫谢,动作不遑...
-
梅花
古诗《梅花》宋·薛季宣,花实望先进,英华标素王。竹篱眠夜月,风雪傲寒塘。皎皎曾无对,凄凄忽有香。和羹须鼎味,盛服也霓裳。
-
秋空辞
古诗《秋空辞》宋·薛季宣,秋空净无瑕,耿耿挂明月。有人捉月试腾身,腾身直上黄金阙。黄金宫阙高嵯峨,骈头从目相谁何。仙人顾之拍手笑,使我言语能多啰。言语多啰还有考,天公...
-
赏雪
古诗《赏雪》宋·薛季宣,晃朗长江北,天地都无色。扁舟撑短篷,一鸟归飞亟。遮莫冻凌兢,如人酒量增。鳌山不是照,天地一明灯。
-
河豚
古诗《河豚》宋·薛季宣,岂其食鱼河之鲂,河豚自羡江吴乡。瞋蛙豕腹被文豹,刖如无趾黥而王。我生瓯东到闽方,规鱼贯见梅花装。梅青不肯候春雪,荻芽静笑垂飞杨。古来多鱼吴武...
-
水仙操
古诗《水仙操》宋·薛季宣,海山中兮四无居人,海之涛兮渺漠而无垠。浮空舆地兮,风云滥其出没。朝而潮夕而汐兮,浩兔乌之吐吞。彼鸟兮鸣飞,彼鹿兮跂跂。聊淹留兮岁聿其暮,鼓丝...
-
夏日昼寝
古诗《夏日昼寝》宋·薛季宣,至乐归灵囿,栖神得睡乡。青奴凉自惬,班友梦偏长。莫管黄粱熟,何须绿醑尝。知他人世界,若处有虞唐。