宋代
〔宋代〕杨缵
古诗《八六子·牡丹次白云韵》宋·杨缵,怨残红。夜来无赖,雨催春去匆匆。但暗水、新流芳恨,蝶凄蜂惨,千林嫩绿迷空。那知国色还逢。柔弱华清扶倦,轻盈洛浦临风。细认得凝妆,点脂匀粉,露...
古诗《被花恼·自度腔》宋·杨缵,疏疏宿雨酿寒轻,帘幕静垂清晓。宝鸭微温瑞烟少。檐声不动,春禽对语,梦怯频惊觉。欹珀枕,倚银床,半窗花影明东照。惆怅夜来风,生怕娇香混瑶草。披...
古诗《一枝春·除夕》宋·杨缵,竹爆惊春,竞喧填、夜起千门箫鼓。流苏帐暖,翠鼎缓腾香雾。停杯未举。奈刚要、送年新句。应自有、歌字清圆,未夸上林莺语。从他岁穷日暮。纵闲愁、怎...