-
出山相赞
古诗《出山相赞》宋·释大观,入山去龙章凤质,出山来败衣勃率。更将悟底分疏,添得一场?淈。
-
偈颂五十一首·其四十九
古诗《偈颂五十一首·其四十九》宋·释大观,见见之时,雨洗淡红桃萼嫩。见非是见,风摇浅碧柳丝轻。见犹离见,白云影里怪石露。见莫能及,流水光中古木清。
-
偈颂五十一首·其四十二
古诗《偈颂五十一首·其四十二》宋·释大观,九日无白醪,紫萸烹茗好。今古说登高,谁踏古皇道。落叶鼓真风,黄菊说玄要。自笑太无端,相牵入荒草。
-
颂古十七首·其十二
古诗《颂古十七首·其十二》宋·释大观,贾勇扬旌无大敌,看看身已陷重围。要令夺角冲关去,驾与青龙不解骑。
-
偈颂五十一首·其三十八
古诗《偈颂五十一首·其三十八》宋·释大观,暗瓦霜凝寒客梦,晴窗日透借朝温。不能缄口围炉坐,敛袂空趋画戟门。堪悲堪笑不动尊,天津桥看弄胡孙。此意与谁论,长者子无裈。
-
偈颂五十一首·其十一
古诗《偈颂五十一首·其十一》宋·释大观,三叠秋风古调清,移商换徵许谁听。周郎一顾扬鞭去,云外数峰江上青。
-
自赞
古诗《自赞》宋·释大观,是境不涉,逢缘不借。恶人随顺,喜人凌跨。拨千圣剩语为画处山川,笑从上发机如巾结兔马。丝糁弗容留,虚空生柄把。只今纳败向谁,他骂不如自骂。
-
偈颂五十一首·其三十四
古诗《偈颂五十一首·其三十四》宋·释大观,闹浩浩,静悄悄。古策风高,玉壶春晓。左顾无瑕,右盼已老。
-
和静照诗韵·其二
古诗《和静照诗韵·其二》宋·释大观,诸方门户总经过,恼乱春风有几多。今日蒸云重睹对,丝毫不隔最誵讹。
-
颂古十七首·其七
古诗《颂古十七首·其七》宋·释大观,一鼓薰风至自南,再行璧月挂苍杉。锦筵公子方沈醉,白雪幽兰空再三。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂五十一首·其五
古诗《偈颂五十一首·其五》宋·释大观,开口失,闭口丧。脱白露净,矢在弦上。
-
偈颂五十一首·其十五
古诗《偈颂五十一首·其十五》宋·释大观,终日忙忙,秀支替戾刚。那事无妨,仆谷劬秃当。不动智佛,长时七出八没。憍梵钵提,对人倒腹倾肠。
-
偈颂五十一首·其二十
古诗《偈颂五十一首·其二十》宋·释大观,孤危不立,坐断千差。有笑陪宾,无赃验贼。
-
布袋赞
古诗《布袋赞》宋·释大观,兜率陀天,长汀管界。泼布袋打开,自买还自卖。眨上眉毛,败也败也。
-
达磨赞
古诗《达磨赞》宋·释大观,一花移自西,五叶香灿烂。嗅蕊与寻芳,纷如蜂蝶乱。地阔天宽,难图滋蔓。
-
病中送湛侍者之京
古诗《病中送湛侍者之京》宋·释大观,别我从容药鼎边,迢迢京路紫霞连。重提药病相治句,却道亲依已五年。
-
偈颂五十一首·其十八
古诗《偈颂五十一首·其十八》宋·释大观,平常是道,不涉平常。颠来倒去,规圆矩方。林花著雨胭脂落,水荇牵风翠带长。
-
颂古十七首·其十五
古诗《颂古十七首·其十五》宋·释大观,江面无风平似镜,转头变态互呈新。冯夷驾浪险难涉,渔父操舟妙若神。
-
偈颂五十一首·其四十四
古诗《偈颂五十一首·其四十四》宋·释大观,慈深愿广育圣明,首出万国之仪刑。寿崇功德无能名,妙高山色青又青。
-
丰干寒拾赞
古诗《丰干寒拾赞》宋·释大观,来何处,去何之。与二子,何所期。虎视眈眈,阴飙凄凄。