-
偈九首·其七
古诗《偈九首·其七》宋·释惟清,一是一,二是二。头上是天,脚下是地。饥即餐兮困即睡,人人皆受如来记。
-
偈二首·其二
古诗《偈二首·其二》宋·释惟清,何知龙肉即猪肉,细语粗言尽入神。惜彼当年老居士,大机曾未脱根尘。
-
偈二首·其一
古诗《偈二首·其一》宋·释惟清,东坡笑说吃龙肉,舌底那知已咽津。能省咽津真有味,会言龙肉不为珍。
-
偈九首·其四
古诗《偈九首·其四》宋·释惟清,江月照,松风吹,永夜清宵更是谁。雾露云霞遮不得,个中犹道不如归。复何归,荷叶团团团似镜,菱角尖尖尖似锥。
-
偈九首·其三
古诗《偈九首·其三》宋·释惟清,古佛不到处,诸人共用。诸人不到处,古佛同参。同参共用如何显,种田博饭机非浅。因思昔日老师言,三界本无何用免。
-
偈九首·其一
古诗《偈九首·其一》宋·释惟清,浮云散尽狂波止,天上玉蟾水底圆。皎洁迥然通湛寂,此时消息若为传。
-
偈九首·其五
古诗《偈九首·其五》宋·释惟清,天机藏不得,花笑鸟啼时。不待重拈出,当人合自知。
-
偈九首·其八
古诗《偈九首·其八》宋·释惟清,三世诸佛,不知有恩无重报。狸奴白牯,却知有功不浪施。明大用,晓全机。绝踪迹,不思议。归去好,无人知。冲开碧落松千尺,截断红尘水一溪。
-
偈九首·其九
古诗《偈九首·其九》宋·释惟清,衲僧照彻千差眼,缁素浅深毫发分。分处莫非全正令,法王那得独称尊。
-
偈九首·其六
古诗《偈九首·其六》宋·释惟清,山是山,水是水。僧是僧,俗是俗。更将何物演真乘,六六元来三十六。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈九首·其二
古诗《偈九首·其二》宋·释惟清,时时是好时,日日是好日。乌兔体全身,灵机何处觅。今朝看见昨朝人,依旧眼睛光似漆。