宋代
〔宋代〕刘爚
古诗《挽蔡西山先生》宋·刘爚,知君婴世患,垂白窜南方。四海皆称屈,群儿苦中伤。天资随世殒,遗恨与天长。但诵箕山曲,招魂葬故乡。
古诗《上陈县尹》宋·刘爚,旧尹龚熊负令名,至今天日共清明。案头未有人称屈,村里全无吏敢行。满院茶香敲句稳,一帘花影韵琴清。后之学者谁其似,又说陈公政有声。
古诗《过偏岭》宋·刘爚,山行千里如井底,仰视但见山头烟。今朝过岭一纵目,无穷平野无穷天。
古诗《仙学堂》宋·刘爚,苍崖閟仙馆,时有读书声。馀韵出云表,泠泠清风生。从之不可得,怅望伤我情。