-
大涤洞·其七
古诗《大涤洞·其七》宋·槻伯圜,松筠玉立见长身,琼馆沉沉远楚氛。裂石看倾三峡雪,解衣同试一瓯云。朮畦晓露初收药,兰径秋风静吐薰。为拂苍崖题岁月,重来应复感斯文。
-
大涤洞·其六
古诗《大涤洞·其六》宋·槻伯圜,人间安得倚天梯,欲访真源志不移。大涤乃今追胜迹,清都何待更神驰。已逃萧斧杉难老,不逐秦鞭石有知。尚觉林泉佳气王,难忘羽卫幸临时。
-
大涤洞·其四
古诗《大涤洞·其四》宋·槻伯圜,□□□□□□□,□□□□□□□。□□□□□□□,捲壑飞泉日夜驰。龙蜕洞深神所蛰,凤鸣岩隐世谁知。坡仙一去无消息,相见清游彼一时。
-
大涤洞·其一
古诗《大涤洞·其一》宋·槻伯圜,洞霄问路觅青梯,尚恐岩阿有勒移。暂许寻山留信宿,何由税驾息驱驰。七仙不死今仍在,五洞交扃昔所知。信有灵丹藏箬下,刀圭分乞岂无时。
-
大涤洞·其五
古诗《大涤洞·其五》宋·槻伯圜,快上篮舆晓色分,松风满袂涤埃氛。三竿未放高峰日,一笑先开洞府云。忆昔曾留天帝坐,至今犹带御炉薰。莫教俗驾来相尾,只恐诒讥晋郭文。