-
松柄
古诗《松柄》宋·释宇昭,涧底分贞干,宁将麈尾同。坐闲长滴翠,话次忽生风。影落孤灯外,声寒静室中。有谁知此意,林下石丛丛。
-
幽居即事
古诗《幽居即事》宋·释宇昭,扫苔人迹外,渐老喜深藏。路僻闲行远,春晴昼睡长。余花留暮蝶,幽草恋残阳。尽日空林下,孤禅念石霜。
-
喜惟凤师关中回
古诗《喜惟凤师关中回》宋·释宇昭,孤锡依京侍,诗愁上鬓新。迹离三辅晚,梦落九江频。草入松根井,磬通花外邻。重来知未倦,闲趣自相亲。
-
宿丁学士宅朱严希昼不至
古诗《宿丁学士宅朱严希昼不至》宋·释宇昭,幽期不可见,牢落望君情。坐久诗源寂,谈馀井浪平。月依寒木尽,蛩背冷灯鸣。空听沟西寺,宵钟出禁清。
-
赠魏野
古诗《赠魏野》宋·释宇昭,别业唯栽竹,多闲亦好奇。试泉寻寺远,买鹤到家迟。药就全离母,诗高祇教儿。未能终住此,共有海山期。
-
寄保暹师
古诗《寄保暹师》宋·释宇昭,吟会失秋期,荒山寄病时。客髭生白早,丛木落青迟。渴狖窥莎井,阴虫占菊篱。归心何以见,霜月下天涯。
-
夕阳
古诗《夕阳》宋·释宇昭,向夕江天迥,微微接水平。带帆归极浦,随客上荒城。云外僧看落,山西鸟过明。何人对幽景,苒苒败沙并。
-
塞上赠王太尉
古诗《塞上赠王太尉》宋·释宇昭,嫖姚立大勋,万里绝妖氛。马放降来地,雕闲战后云。月侵孤垒没,烧彻远芜分。不惯为边客,宵笳懒欲闻。