-
秋词·其一
古诗《秋词·其一》宋·史文卿,写就秋词雁影稀,背灯无语独眠迟。画栏点滴芭蕉雨,一夜将愁向阿谁。
-
枯梅
古诗《枯梅》宋·史文卿,樛枝半著古苔痕,万斛寒香一点春。总为古今吟不尽,十分清瘦似诗人。
-
种梅·其一
古诗《种梅·其一》宋·史文卿,呼僮耕云种瑶树,斗挂青冥下风露。隔林野鹤不知寒,为我飞来复飞去。
-
惜春
古诗《惜春》宋·史文卿,秀麦条桑剪剪寒,锦屏残梦怯衣单。惜春只怕春归去,多插瓶花在处安。
-
种梅·其二
古诗《种梅·其二》宋·史文卿,素与梅花自有缘,又移几本种庭前。镜中一半閒风月,不属王郎载雪船。
-
万杉寺
古诗《万杉寺》宋·史文卿,君恩报答果何如,手植松杉一万株。溪足断边横略彴,峰头好处见浮屠。凤书御墨藏飞白,龙吐山泉散作珠。包帚祝尧同此类,刻崖大庆拟嵩呼。
-
秋词·其二
古诗《秋词·其二》宋·史文卿,桂枝风动小山幽,雨过陂池水漫流。拟作楚骚吟未了,一行新雁数声秋。
-
偶成
古诗《偶成》宋·史文卿,一生富贵皆空梦,千古英雄只断碑。几欲含毫作天问,西风吹恨入江蓠。