-
送叶靖逸
古诗《送叶靖逸》宋·黄顺之,山高积雪明,岁序冉以逼。佳人抱书去,西湖失颜色。清夜独慷慨,诗坛梦生棘。我有双鲤鱼,对之不敢食。
-
剑
古诗《剑》宋·黄顺之,抚剑悲歌壮泪流,海清岳静世无雠。匣中幸有容身地,莫遣光芒射斗牛。
-
初寓横泾
古诗《初寓横泾》宋·黄顺之,十年泉石梦,及此始依然。野迥天垂地,身閒日抵年。稍欣闻见少,渐与土风便。分得渔樵席,白云相共眠。
-
题九曲尼院
古诗《题九曲尼院》宋·黄顺之,曾是霓裳第一人,曲终认得本来身。多年不作东风梦,閒却蔷薇一架春。
-
长门怨
古诗《长门怨》宋·黄顺之,锦瑟新添一岁尘,宝鸾空负百年身。建章万户莺花好,只有长门更不春。
-
吴宫曲
古诗《吴宫曲》宋·黄顺之,乌鹊桥边春日斜,吴王醉上七香车。西施斗草归来晚,赢得钗头金凤花。
-
法安院
古诗《法安院》宋·黄顺之,瘦藤拄到古韬光,分得山僧半榻凉。幽鸟一声春梦断,湿云漠漠护残香。
-
赠陈宗之
古诗《赠陈宗之》宋·黄顺之,羡君家阙下,不踏九衢尘。万卷书中坐,一生閒里身。贪诗疑有债,阅世欲无人。昨日相思处,桐花烂熳春。
-
观冷水谷桃花
古诗《观冷水谷桃花》宋·黄顺之,石家步障久成尘,移作包山一段春。惆怅日斜原上路,年年红雨打行人。