-
和章质夫成都运司园亭诗·海棠轩
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·海棠轩》宋·吴师孟,花淑对高轩,如用丹青彯。锦水一奁红,玉台千面笑。松篁两翠幄,常护东西照。子细看韶妍,方知化工妙。
-
和章质夫成都运司园亭诗·西园
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·西园》宋·吴师孟,十纪权臣第,修城外台宅。乔木不知秋,名花数逾百。远如山林幽,近与尘埃隔。惠政裕一方,民犹以为窄。
-
和章质夫成都运司园亭诗·潺玉亭
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·潺玉亭》宋·吴师孟,至人泉石心,俚耳便丝竹。酾渠逗清泠,朝夕淙寒玉。试听自然声,不减云璈曲。却返倒闻机,五音常自足。
-
和章质夫成都运司园亭诗·小亭
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·小亭》宋·吴师孟,尺水走庭除,花木皆周匝。双亭正相值,仅能容一榻。公馀时独来,隐几聊嘘嗒。典谒或通名,东荣有宾閤。
-
腊梅香·锦里阳和
古诗《腊梅香·锦里阳和》宋·吴师孟,锦里阳和,看万木凋时,早梅独秀。珍馆琼楼畔,正绛跗初吐,秾华将茂。国艳天葩,真澹伫、雪肌清瘦。似广寒宫,铅华未御,自然妆就。凝睇倚朱阑,喷清...
-
和章质夫成都运司园亭诗·翠锦亭
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·翠锦亭》宋·吴师孟,东阁治台政,西堂备燕饮。介于二堂间,华构饶花品。红紫镇长春,四时如活锦。公暇一绳床,上有通中枕。
-
和章质夫成都运司园亭诗·玉溪堂
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·玉溪堂》宋·吴师孟,华构枕方塘,使台寂佳致。二色真楠材,轮奂极精致。花木四面围,如立复如侍。一道仰澄清,此是澄清地。
-
和章质夫成都运司园亭诗·雪峰楼
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·雪峰楼》宋·吴师孟,西北有高楼,梁栋云常起。檐牙挂连蜷,栏影摇清泚。爽气雪山来,一瞬极千里。但欲摅远怀,无忧可销弭。
-
和章质夫成都运司园亭诗·水阁
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·水阁》宋·吴师孟,形制似方桥,岛岸相连属。春和逗凉飔,昼影浮净绿。佳人罗袜轻,花时相步续。澄澜忽生晕,下有双凫浴。
-
和章质夫成都运司园亭诗·茅庵
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·茅庵》宋·吴师孟,结茅为圜屋,环堵不开牖。斋居如雁堂,广长才六肘。深藏子猷竹,不植陶潜柳。勿起灭定心,宴坐空诸有。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和王公觌赏海云山茶合江梅花
古诗《和王公觌赏海云山茶合江梅花》宋·吴师孟,何处珍丛最早开,海云山茗合江梅。忽传诗帅邀肤使,不用歌姬侍宴杯。晓艳鲜明同绮靡,晚妆清淡奉徘徊。此时文酒风流事,岂似临江放荡来。
-
和韩绛游鸿庆寺
古诗《和韩绛游鸿庆寺》宋·吴师孟,十里东郊道,兹游岁月深。参僚从行府,高会适丛林。稚子喧沽玉,春姬笑子金。咳珠僧护宝,醉弁客遗簪。天赐连宵泽,民欢毕昼阴。分明造物手,自在出尘...
-
金牛驿
古诗《金牛驿》宋·吴师孟,唱奇腾怪可删修,争奈常情胜谬悠。禹贡已书开蜀道,秦人安得粪金牛。万重山势随坤顺,一勺天波到海流。自哂据经违世俗,庶几同志未相尤。
-
和章质夫成都运司园亭诗·月台
古诗《和章质夫成都运司园亭诗·月台》宋·吴师孟,雅意待蟾光,烦襟期爽快。无云点太清,远贤周色界。天光净琉璃,露下真沆瀣。勤渠谂后人,宜葺不宜坏。