-
閒题·其二
古诗《閒题·其二》宋·叶杲,寻常巷陌燕徘徊,带得春风去不回。沧海连天云浪阔,寄将消息上蓬莱。
-
閒题·其一
古诗《閒题·其一》宋·叶杲,县花初种已成林,三尺儿童父母心。堂上春风生意足,弦歌一曲尽清音。
-
閒题·其六
古诗《閒题·其六》宋·叶杲,鞦韆墙外入斜晖,过尽残花客不知。春色三分桃李去,一分犹在绿杨枝。
-
閒题·其三
古诗《閒题·其三》宋·叶杲,燕泥犹认旧柴扉,帘影玲珑度落晖。细数归期春早晚,一天风絮满池飞。
-
东山堂
古诗《东山堂》宋·叶杲,何处著诗癯,岩边有隐庐。云生春树合,鱼响夜潭虚。住久无他姓,山空应读书。平分谢池月,吾亦百年居。
-
閒题·其四
古诗《閒题·其四》宋·叶杲,小园日日管弦声,花落花开若有情。春色何时到侬屋,愁风愁雨过清明。
-
閒题·其五
古诗《閒题·其五》宋·叶杲,桃李春风又一场,蹴毬墙外落花香。劝君莫道归期近,惟有临归日最长。