宋代
〔宋代〕释自彰
古诗《游洞霄得乡友道士邓君德清话因成古语》宋·释自彰,乱山倚伏龙蛇蟠,苍藤古木门径寒。蕊宫潭潭列万础,碧楼朱户参云端。吾闻上界足官府,谪下名山作仙侣。我来寻仙访泉石,落日浮云随杖屦。道士邓君吾故...