宋代
〔宋代〕叶时亨
古诗《示郭仲达·其一》宋·叶时亨,撮发从游成潦倒,拍肩话旧叹蹉跎。年来对酒诗狂减,老去伤时愁绪多。顾我曳裙今尚尔,念君求禄竟如何。不应例合俱穷踬,造化儿痴故作魔。
古诗《示郭仲达·其二》宋·叶时亨,男子升沉虽系天,风花高下亦俄然。功名未老终归手,富贵须时小著鞭。落魄羁怀长道路,苍茫客面染风烟。张仪此舌欣无恙,谈笑封侯会有年。