-
偈十二首·其十一
古诗《偈十二首·其十一》宋·释本才,袖里暂闲医国手,岸巾来访卧云人。相逢一笑千峰顶,高下森罗百亿身。相逢一笑,万壑风清。大冶精金,应无变色。黄檗昔遇裴相国,当头一劄,冷暖自知。...
-
偈十二首·其五
古诗《偈十二首·其五》宋·释本才,清机历掌,同道方知,格外称提。徒劳陷啄,句中有句。埋没已灵,句中无句。藏身北斗,拈灯笼向佛殿里。即且置将三门来,灯笼上又作么生。自是觑不见,...
-
偈十二首·其十
古诗《偈十二首·其十》宋·释本才,诸佛放光明,助发真实相。希有诸比丘,是中无比况。
-
偈十二首·其二
古诗《偈十二首·其二》宋·释本才,当阳不显迹,文彩未生前。只个平常处,壶中别是天。别是天,唯自到,缓行急行俱蹉过。红尘数尽去来人,李白元是痴措大。
-
偈二首·其一
古诗《偈二首·其一》宋·释本才,达磨未来,怀藏至宝,顶髻有珠。达磨既来,卞和刖足,杨朱途穷。拟议之间,知君罔措。
-
偈十二首·其一
古诗《偈十二首·其一》宋·释本才,上封一句,海墨难诠。墙壁瓦砾,昼夜流传。若住听莹,鹞子冲天。
-
偈十二首·其九
古诗《偈十二首·其九》宋·释本才,上无攀仰,下绝已躬。唤起怀州牛吃禾,捺下益州马腹胀。从教天下觅医人,炙猪左膊上。奇,奇,是是非非总不知。梦回瞥起临明镜,洎被张公错画眉。
-
颂古二首·其一·风幡
古诗《颂古二首·其一·风幡》宋·释本才,指出风幡俱不是,直言心动亦还非。夜来一片曹溪月,却照侬家旧翠微。
-
颂古二首·其二·宝寿开堂,三圣推出一僧
古诗《颂古二首·其二·宝寿开堂,三圣推出一僧》宋·释本才,丰城收宝剑,宇宙识人稀。不入张华手,焉能别是非。
-
偈十二首·其七
古诗《偈十二首·其七》宋·释本才,鸡鸣丑,一颗圆光明已久。忽然抖擞起来时,问著依前还漏逗。还漏逗,拟欲藏身北斗前,应须合掌南辰后。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈十二首·其三
古诗《偈十二首·其三》宋·释本才,色本殊质像,声元异乐苦。眼耳绝见闻,半夜日轮午。日输午,与谁说,休向虚空重钉橛。烱烱森罗相对看,如净琉璃含宝月。无智人前莫说,打汝头破脑裂。