宋代
〔宋代〕吕人龙
古诗《题钓台·其二》宋·吕人龙,万古寒潭数曲山,红尘不到白鸥閒。先生自是生涯淡,却厌浮云满世间。
古诗《宿建兴寺》宋·吕人龙,路入招提晚更深,万山秋老薄寒生。芙容枝上无多雨,自把孤怀滴到明。
古诗《题钓台·其一》宋·吕人龙,钓台还是先生物,洛汭今非汉帝家。过客不知兴废事,又驰车马入京华。
古诗《春归》宋·吕人龙,过却清明艳冶天,梨花飞雪柳森烟。欲凭莺燕留春住,无奈东风信杜鹃。