-
马祖岩
古诗《马祖岩》宋·李朴,踏尽层峦上小亭,日华初泛晓烟清。尘埃不到门常静,身世相忘性自灵。
-
次韵玉岩应诏·其二
古诗《次韵玉岩应诏·其二》宋·李朴,掷饵求鱼计亦难,长鲸摇曳海波宽。狂风有待三秋起,健翮须教万里抟。直以逸民朝圣主,不随计吏上春官。庖刀休用援尸祝,巾笥宁封贡禹冠。
-
忆玉岩·其一
古诗《忆玉岩·其一》宋·李朴,阿阁曾看紫凤栖,暮年江国拥旌麾。孤云南北本无定,浮世悲欢那可期。鹤顶丹砂埋药灶,鸭头绿水浸春陂。待公踏遍红尘地,景物归来似旧时。
-
忆玉岩·其二
古诗《忆玉岩·其二》宋·李朴,秋风燕雀正关关,忽见篱边菊又斑。寒雁自知霜露重,海鸥常伴水云閒。百年往事丹心里,千古声名直道间。此意属公须慷慨,晚云成雨便归山。
-
次韵玉岩应诏·其一
古诗《次韵玉岩应诏·其一》宋·李朴,天书远下事徵求,乡里同推马少游。世事已非三不可,年华却是一宜休。岂缘薄禄贻身累,祇为当时分主忧。筇杖芒鞋留我伴,伫闻谈笑即封侯。
-
庆清朝·晓庭天离
古诗《庆清朝·晓庭天离》宋·李朴,晓庭天离,擎香肖紫,严瑞气满春彰。勋门旧擎,从来功在江南。二百岁中阴德去,今天府享潭潭。遵画一,记得那时,□□□□。且趁东风解冻,向柳梢青处...
-
乞巧
古诗《乞巧》宋·李朴,处处香筵拂绮罗,为传神女渡天河。休嫌天上佳期少,已恨人间巧态多。齰舌自应工妩媚,方心谁更苦镌磨。独收至拙为吾事,笑指双针一缕过。
-
端砚
古诗《端砚》宋·李朴,岩石凝清粹,端然绝世珍。声清轻楚玉,色润胜燕珉。
-
天竺山
古诗《天竺山》宋·李朴,天竺崎岖绝海边,何人分作赣江禅。鹫山巧叠三峰石,葛坞深疏两派泉。一醉风光能几许,十年尘迹尚依然。欲题豹隐还相笑,盼断长空簇暝烟。
-
崆峒山
古诗《崆峒山》宋·李朴,云根秀出碧芙蓉,烟晃霞飞瑞霭中。地脉九枝龙奋蛰,天河一派练横空。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
八境台
古诗《八境台》宋·李朴,金弋百战古虔州,滚滚双江日夜流。杯酒登台同极目,夕阳渔唱起沙鸥。
-
中秋
古诗《中秋》宋·李朴,皓魄当空宝镜升,云间仙籁寂无声。平分秋色一轮满,长伴云衢千里明。狡兔空从弦外落,妖蟆休向眼前生。灵槎拟约同携手,更待银河彻底清。