宋代
〔宋代〕蒋华子
古诗《独客》宋·蒋华子,独客秋江上,萧萧发欲华。终风撼红树,甚雨老黄花。丘垄应无恙,音书不到家。眠孤怨遥夜,归梦绕鸥沙。
古诗《笋》宋·蒋华子,头角崭崭露,江南四月时。定应孤竹子,未脱老莱衣。怒长支苔石,旁行过棘篱。不来能几日,渐学翠鸾飞。