-
江上送友人
古诗《江上送友人》唐·于良史,看尔动行棹,未收离别筵。千帆忽见及,乱却故人船。纷泊雁群起,逶迤沙溆连。长亭十里外,应是少人烟。
-
自吟
古诗《自吟》唐·于良史,出身三十年,发白衣犹碧。日暮倚朱门,从朱污袍赤。
-
宿蓝田山口奉寄沈员外
古诗《宿蓝田山口奉寄沈员外》唐·于良史,山暝飞群鸟,川长泛四邻。烟归河畔草,月照渡头人。朋友怀东道,乡关恋北辰。去留无所适,岐路独迷津。
-
闲居寄薛华
古诗《闲居寄薛华》唐·于良史,隐几读黄老,闲居耳目清。僻居人事少,多病道心生。雨洗山林湿,鸦鸣池馆晴。晚来因废卷,行药至西城。
-
田家秋日送友
古诗《田家秋日送友》唐·于良史,苍茫日初宴,遥野云初收。残雨北山里,夕阳东渡头。舟依渔溓合,水入田家流。何意君迷驾,山林应有秋。
-
冬日野望寄李赞府
古诗《冬日野望寄李赞府》唐·于良史,地际朝阳满,天边宿雾收。风兼残雪起,河带断冰流。北阙驰心极,南图尚旅游。登临思不已,何处得销愁。
-
春山夜月
古诗《春山夜月》唐·于良史,春山多胜事,赏玩夜忘归。掬水月在手,弄花香满衣。兴来无远近,欲去惜芳菲。南望鸣钟处,楼台深翠微。