〔唐代〕严郾
古诗《赋百舌鸟》唐·严郾,此禽轻巧少同伦,我听长疑舌满身。星未没河先报晓,柳犹黏雪便迎春。频嫌海燕巢难定,却讶林莺语不真。莫倚春风便多事,玉楼还有晏眠人。
古诗《望夫石》唐·严郾,何代提戈去不还,独留形影白云间。肌肤销尽雪霜色,罗绮点成苔藓斑。江燕不能传远信,野花空解妒愁颜。近来岂少征人妇,笑采蘼芜上北山。