〔唐代〕谢邈
古诗《谢僧寄拄杖》唐·谢邈,峭壁猿啼采处深,一枝奇异出孤岑。感师千里寄来意,发我片云归去心。窗外冷敲檐冻折,溪边闲点戏鱼沉。他年必藉相携力,蹇步犹能返故林。
古诗《谢人惠琴材》唐·谢邈,风撼桐丝带月明,羽人乘醉截秋声。七弦妙制饶仙品,三尺良材称道情。池小未开春浪泛,岳低犹欠暮云生。何因乞与元中术,临化无妨膝上横。