-
神光寺
古诗《神光寺》唐·欧阳衮,香刹悬青磴,飞楼界碧空。石门栖怖鸽,慈塔绕归鸿。有法将心镜,无名属性通。从来乐幽寂,寻觅未能穷。
-
田家
古诗《田家》唐·欧阳衮,黯黯日将夕,牛羊村外来。岩阿青气发,篱落杏花开。草木应初感,鸧鹒亦已催。晚间春作好,行乐不须猜。
-
月峰寺忆理公
古诗《月峰寺忆理公》唐·欧阳衮,共来江海上,清论一宵同。禅榻浑依旧,心期浩已空。惊春花落树,闻梵涧摇风。二谛欣咨启,还应梦寐通。
-
及第后返闭户穷
古诗《及第后返闭户穷》唐·欧阳衮,为学心虽满,知君如掩扉。
-
秦原道中
古诗《秦原道中》唐·欧阳衮,分险架长澜,斜梁控夕峦。宿云依岭断,初月入江寒。缁化秦裘敝,尘惊汉策残。无言倦行旅,遥路属时难。
-
寄陈去疾进士
古诗《寄陈去疾进士》唐·欧阳衮,放迹疑辞垢,栖心亦道门。玄言萝幌馥,诗思竹炉温。解带摇花落,弹琴散鸟喧。江山兹夕意,唯有素交存。
-
南涧寺
古诗《南涧寺》唐·欧阳衮,春寺无人乱鸟啼,藤萝阴磴野僧迷。云藏古壁遗龙象,草没香台抱鹿麛。松籁泠泠疑梵呗,柳烟历历见招提。为耽寂乐亲禅侣,莫怪闲行费马蹄。
-
听郢客歌阳春白雪
古诗《听郢客歌阳春白雪》唐·欧阳衮,寂听郢中人,高歌已绝伦。临风飘白雪,向日奏阳春。调雅偏盈耳,声长杳入神。连连贯珠并,袅袅遏云频。度曲知难和,凝情想任真。周郎如赏羡,莫使滞芳...
-
和项斯游头陀寺上方
古诗《和项斯游头陀寺上方》唐·欧阳衮,步入桃源里,晴花更满枝。峰回山意旷,林杳竹光迟。远寺寻龙藏,名香发雁池。间能将远语,况及上阳时。
-
雨
古诗《雨》唐·欧阳衮,细雨弄春阴,馀寒入昼深。山姿轻薄雾,烟色澹幽林。鹿践莓苔滑,鱼牵水荇沈。怀情方未已,清酒漫须斟。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!