-
五松寺
古诗《五松寺》宋·李弥逊,秋风吹客衣,去路倚天碧。跻扳一何苦,政坐爱山癖。人言五松下,曾是瞿昙宅。至今梧竹阴,列屋栖禅寂。尘缨得暂解,俗驾聊可息。怡颜岩间树,洗耳泉上...
-
醉花阴·学士生日
古诗《醉花阴·学士生日》宋·李弥逊,池面芙蕖红散绮。鹊噪朱门喜。环佩响天风,香霭杯盘,更约麻姑侍。尘寰不隔蓬莱水。束带岩廊戏。瘦鹤与长松,且伴臞仙,久住人间世。
-
滴滴金·次韵尚书兄老山堂雪
古诗《滴滴金·次韵尚书兄老山堂雪》宋·李弥逊,广平未拚心如铁。恨梅花、隔年别。化工剪水斗春风,似南枝和月。长鲸一饮宁论石。想高歌、醉瑶席。几时归去共尊罍,看寒花连陌。
-
声声慢·木犀
古诗《声声慢·木犀》宋·李弥逊,龙涎染就,沈水薰成,分明乱屑琼瑰。一朵才开,人家十里须知。花儿大则不大,有许多、潇洒清奇。较量尽,诮胜如末利,赛过酴醾。更被秋光断送,微放些...
-
东岗晚步
古诗《东岗晚步》宋·李弥逊,饭饱东岗晚杖藜,石梁横渡绿秧畦。深行径险从牛后,小立台高出鸟栖。问舍谁人村远近,唤船别浦水东西。自怜头白江山里,回首中原正鼓鼙。
-
次韵公显宫教初见天都峰
古诗《次韵公显宫教初见天都峰》宋·李弥逊,孤峰突兀现青虚,喜若羁人望故都。神马已驰身尚远,却疑真有二文殊。
-
虞美人·东山海棠
古诗《虞美人·东山海棠》宋·李弥逊,海棠开后春谁主,日日催花雨。可怜新绿遍残枝,不见香腮和粉、晕燕脂。去年携手听金缕,正是花飞处。老来先自不禁愁,这样愁来欺老、几时休。
-
菩萨蛮·风庭瑟瑟灯明灭
古诗《菩萨蛮·风庭瑟瑟灯明灭》宋·李弥逊,风庭瑟瑟灯明灭,碧梧枝上蝉声歇。枕冷梦魂惊,一阶寒水明。鸟飞人未起,月露清如洗。无语听残更,愁从两鬓生。
-
渡横溪
古诗《渡横溪》宋·李弥逊,百尺沧浪两岸沙,肩舆徒涉步攲斜。溪声犹带夜来雨,山色渐分云外霞。岸半断林开鸟道,水边疏竹近人家。尘埃何处寻真境,试逐寒流认落花。
-
秋晚十咏·客至
古诗《秋晚十咏·客至》宋·李弥逊,客至旋盥栉,出门惊两翁。山川十年隔,风雨一轩同。人事等飘瓦,生涯各转蓬。时危命如羽,忧乐酒杯中。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
月出德甫席上作次韵·其一
古诗《月出德甫席上作次韵·其一》宋·李弥逊,万境全归一瞬中,山河日月尽含容。若将明暗分迷悟,公案从今又一重。
-
和少章罂粟汤
古诗《和少章罂粟汤》宋·李弥逊,旋烹雪粒胜琼浆,扑鼻香浮绕夜窗。甘比玉莲开太液,色分秋练净澄江。魔军战睡犹坚壁,笔阵催诗欲纳降。已听铿锵惊俚耳,强颜犹把寸莛撞。
-
将至泽溪
古诗《将至泽溪》宋·李弥逊,护溪叠嶂隐长城,直下寒流泯泯清。背水人家认鸡犬,隔林佛屋听钟鲸。山根合处客帆过,日脚断边渔火明。投老一身无地着,欲凭双桨寄浮生。
-
秋居杂咏十首·其八
古诗《秋居杂咏十首·其八》宋·李弥逊,公园十亩馀,日陟亦成趣。浮阴未全收,晴沙已胜步。杖藜相与行,童稚杂冠履。枯鱼泳微澜,悴菊饮晞露。欣物各有时,抚怀偶轩虑。安得三径馀,诛茅种瓜...
-
赠浮光王教授
古诗《赠浮光王教授》宋·李弥逊,剥啄谁氏子,清晨过寒院。瞭然双瞳光,偶坐肆雄辨。自言同川裔,世列金闺彦。声名重青钱,文字妙黄绢。插架三万轴,撑肠五千卷。八十朝明光,好语动天...
-
浣溪沙·箫鼓哀吟乐楚臣
古诗《浣溪沙·箫鼓哀吟乐楚臣》宋·李弥逊,箫鼓哀吟乐楚臣,牙樯锦缆簇江漘,调高彩笔逞尖新。海角逢时伤老大,莫辞卮酒话情亲。与君同是异乡人。
-
次韵陈君实先生二首·其一
古诗《次韵陈君实先生二首·其一》宋·李弥逊,阅世端如木偶人,不须离妄始逢真。功深夜鼎三时火,候转秋河万里银。可笑侏儒空饱粟,犹怜痀偻解凝神。他时应见鞭鸾凤,老去浮藜不夜辰。
-
蝶恋花·福州横山阁
古诗《蝶恋花·福州横山阁》宋·李弥逊,百叠青山江一缕,十里人家,路绕南台去。榕叶满川飞白鹭,疏帘半卷黄昏雨。楼阁峥嵘天尺五。荷芰风清,习习消袢暑。老子人间无著处,一尊来作横山主。
-
大宁以雨复留借榻老僧禅室
古诗《大宁以雨复留借榻老僧禅室》宋·李弥逊,乞得禅房半日留,卧看岩雨泻清沟。浮云岂是尘中物,又逐秋风天外游。
-
行父和篇颇有过情这语次韵自叙以谢
古诗《行父和篇颇有过情这语次韵自叙以谢》宋·李弥逊,家在闽山最上头,大书高屋榜休休。按行松竹曾施屐,应接江山不运眸。漫道鹤书朝赴陇,真成蚁穴梦封侯。紫薇落笔非吾事,抚字犹堪老一州。