唐代
〔唐代〕吴清妻
古诗《仙诗五首·其四》唐·吴清妻,日落焚香坐醮坛,庭花露湿渐更阑。净水仙童调玉液,春宵羽客化金丹。
古诗《仙诗五首·其五》唐·吴清妻,摄念精思引彩霞,焚香虚室对烟花。道合云霄游紫府,湛然真境瑞皇家。
古诗《仙诗五首·其三》唐·吴清妻,飞鸟莫到人莫攀,一隐十年不下山。袖中短书谁为达,华山道士卖药还。
古诗《仙诗五首·其二》唐·吴清妻,□□□□□□□,□君隐处当一星。□□莲花山头饭,黄精仙人掌上经。
古诗《仙诗五首·其一》唐·吴清妻,道启真心觉渐清,天教绝粒应精诚。云外仙歌笙管合,花间风引步虚声。