唐代
〔唐代〕无名僧
古诗《禅诗》唐·无名僧,座得须不喜动,何要观心了三界。但观性内所,不知意缘起。
古诗《禅诗》唐·无名僧,即日一千僧,住在寺山林。百鸟同科宿,相看见兄弟。
古诗《禅诗》唐·无名僧,清莲台上见天唐,众生真心礼肆芳。降摩处上夜放光,菩萨悲愿遍什芳。
古诗《五言禅诗一首》唐·无名僧,座禅不乱意,观色更无缘。三独罗刹得成佛,不要流心再座禅。
古诗《禅诗》唐·无名僧,心平不用持戒,行直河须座襌。恩则普同妇子,义则上下漠然。苦口则是凉药,依□定出黄莲。菩萨向心如觅,天堂即在眼前。