-
次韵和郭固太保留别长句
古诗《次韵和郭固太保留别长句》宋·刘攽,关西兵马盛车邻,君向吴门望缇群。聚米山川都掌内,折胶天气及秋分。大将军令穷青海,三受降城起拂云。壮士不甘文学老,应须一剑取功勋。
-
营冬二首·其一
古诗《营冬二首·其一》宋·刘攽,羁旅殊多事,崩腾欲老身。连年俱异邑,几地愧邻人。板屋秦诗旧,衡门泌水新。何时仲长子,卜筑离风尘。
-
古槐二首·其二
古诗《古槐二首·其二》宋·刘攽,仙人炼形骨,枯槁不知年。秀色倏还观,阳和仍宛然。今古山川异,乾坤雨露偏。东阳无歇息,生意会绵绵。
-
秋怀二首·其一
古诗《秋怀二首·其一》宋·刘攽,摇落看秋色,淹留倦郢城。登临想自昔,风土最含情。白露黄橙熟,清风绿桂生。异乡随众醉,须尔析朝酲。
-
酴醾轩雨中二首·其二
古诗《酴醾轩雨中二首·其二》宋·刘攽,病身常自力,杖屦及比邻。继日伤霖雨,深居若避人。阴苔无数绿,秋草一番新。入夜添凉冷,书灯顿可亲。
-
和贾舍人春祠太一坛二首·其二
古诗《和贾舍人春祠太一坛二首·其二》宋·刘攽,五城金碧尽楼居,西望屯云蔼太虚。瑞气长存春不觉,美光相属夜如初。归承宣室雍容问,密受神君策画书。力士传车空杳邈,真游本自接储胥。
-
悼杨公缊二首·其一
古诗《悼杨公缊二首·其一》宋·刘攽,得君虽恨晚,白发幸前期。分手遂陈迹,晤言成独悲。隙驹得未久,风烛不胜危。讵有修文选,高天可易知。
-
挽孔经父二首·其二
古诗《挽孔经父二首·其二》宋·刘攽,往昔方闻策,中间五谏书。直绳无废墨,利刃必投虚。任重生何薄,年长恨有馀。悲君虽视草,不及马相如。
-
秋雨四首·其一
古诗《秋雨四首·其一》宋·刘攽,冷雨黄昏暮,秋声众叶喧。濯烦天宇阔,流恶楚江浑。蛙黾烦当道,鱼龙稍在门。一樽聊自劝,还欲笑臧孙。
-
酬黄朝议二首·其一
古诗《酬黄朝议二首·其一》宋·刘攽,自无筹略预材难,非有文华聚笔端。涉历羊肠迷坦坦,穿联鱼目愧珊珊。岳猿听久堪头白,林实尝来厌齿酸。葵藿倾心由物性,日边依约见长安。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
古槐二首·其一
古诗《古槐二首·其一》宋·刘攽,地有藏丹井,人传不死乡。南柯经腊李,黑叶胜枯杨。甲错龙鳞断,花明鼠耳黄。离宫缘望幸,仙桧俨相望。
-
平山堂
古诗《平山堂》宋·刘攽,危栋层轩不易攀,万峰犹在户庭间。长空未省浮云碍,积翠如遮去鸟还。寡和阳春随白雪,知音流水与高山。吴中辩士嗤枚叟,漫说观涛可慰颜。
-
次韵和张宣德合江亭
古诗《次韵和张宣德合江亭》宋·刘攽,此水此山今昔游,苍烟古木又穷秋。起随佳士初乘兴,忽话离人始欲愁。南极早知无到雁,北天那可际归舟。老身学得灰心也,不是灰心泪已流。
-
挽刁景纯二首·其二
古诗《挽刁景纯二首·其二》宋·刘攽,延陵君子墓,南极老人星。自古称遗爱,斯文重典刑。一生隆许与,五福最康宁。逝矣俱陈迹,临风祇涕零。
-
宿岘山寺二首·其一
古诗《宿岘山寺二首·其一》宋·刘攽,眷予倦羁旅,坎壈林壑间。落日投古寺,秋虫吟乱山。月明露已白,风定云方还。王事殊未暇,怅兹清夜闲。
-
杂讽
古诗《杂讽》宋·刘攽,阳武旧恩惟丙吉,中兴同学有严遵。封侯会自酬阴德,物色终应访故人。可在介推怀怨望,深疑咎犯亦逡巡。刚肠独有屠羊说,称义孤高无与邻。
-
凝翠堂
古诗《凝翠堂》宋·刘攽,耸耸排修竹,萧萧拂蠹檐。秋声送凉雨,晚影碎寒蟾。居处贫非病,生涯智养恬。著书聊自守,非欲效幽潜。
-
伤杨元明都官
古诗《伤杨元明都官》宋·刘攽,传家推德祖,似舅识刘牢。刻意鸿都学,精心常侍曹。万金酬六体,一字秃千豪。讵有修文事,苍苍空自高。
-
挽杜祁公太师二首·其二
古诗《挽杜祁公太师二首·其二》宋·刘攽,赤舄三师贵,诸公百里封。旧勋兼注意,馀事寄明农。哀动襄阳市,悲残郑国舂。空馀灵寿赐,无复见临雍。
-
挽苏明允二首·其二
古诗《挽苏明允二首·其二》宋·刘攽,汉仪绵蕝盛,周谥竹书存。益以春秋法,因知皇帝尊。百年当绝笔,诸子谢微言。诗礼终谁及,贤良萃一门。