-
秋景秋风思鲈莼
古诗《秋景秋风思鲈莼》宋·刘辰翁,秋风已如此,游子复何为。蕉鹿空形役,莼鲈绕梦思。凉天新雁过,旅思白鸥知。雪色松江鲙,银光笠泽丝。人生归去好,乡味寄来迟。尚觉姜难致,令人忆左...
-
春归
古诗《春归》宋·刘辰翁,留春一日不可,种树十年未成。芳草断肠花落,绿窗携手莺声。
-
减字木兰花·乙亥上元
古诗《减字木兰花·乙亥上元》宋·刘辰翁,无灯可看。雨水从教正月半。探茧推盘。探得千秋字字看。铜驼故老。说着宣和似天宝。五百年前。曾向杭州看上元。
-
夏景林风凉不绝
古诗《夏景林风凉不绝》宋·刘辰翁,不可居无竹,清风动满林。长无如夏日,凉不绝予襟。安得秋如许,能令午正阴。两间何舋舋,三径自深深。簟玉翻如水,檐冰语至今。故人千万里,明月两知...
-
春景柳叶暗金沟
古诗《春景柳叶暗金沟》宋·刘辰翁,辇路垂垂柳,昆明寂寂流。近天高翠叶,映日暗金沟。眠起当前殿,萎蕤拂御舟。锁成三阁暮,流出六宫愁。桐影题难立,杨花宕不收。至今寒食雨,堕泪曲江...
-
鹊桥仙·题陈敬之扇
古诗《鹊桥仙·题陈敬之扇》宋·刘辰翁,乘鸾著色,痴蝇误拂。不及羲之醉墨。偶然入手送东阳,便看取、薰时清适。清风去暑,闲题当日。宰相纱笼谁识。封丘门外定何人,这一点、瞒他不得。
-
春景空院落花深
古诗《春景空院落花深》宋·刘辰翁,绿沈空院雨,依约旧谁家。已废惟芳草,尤深是落花。阴阴迷燕垒,籍籍失蜂衙。数点埋香玉,千枝委雪沙。楼残金谷障,路合玉钩斜。唤醒弓弯舞,天风即海...
-
冬景绣纹添弱线
古诗《冬景绣纹添弱线》宋·刘辰翁,自取天章绣,深宫漏不闻。弱添今日线,闲认旧时纹。明丽千枝锦,蒙茸五色云。忽惊花样少,不为女工勤。缕结期千载,晴悭暖一分。隔窗谁似醉,睡冷篆炉...
-
冬景负暄
古诗《冬景负暄》宋·刘辰翁,虽霜晴可爱,容我俯前轩。纵是围燕玉,何如负赵暄。自怜鲐背痒,敢负太阳恩。已觉曲身直,犹胜挟纩温。衰年知潦倒,造物足温存。尚有葵心在,何因献至...
-
秋景秋空日凌凌
古诗《秋景秋空日凌凌》宋·刘辰翁,最是秋空恝,秋田诉不应。夜占常悄悄,日复觉凌凌。何似春工恻,无端地气腾。双眉频望极,八翼愈难升。其雨今若此,如云亦未曾。小心风不上,涕泗日沾...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
夏景盛夏火为日
古诗《夏景盛夏火为日》宋·刘辰翁,日在天无二,明明夏盛时。到今虽可爱,非火孰能为。谩把薰弦语,难禁坐甑炊。未应一杯水,能沃九华枝。王屋飞犹在,昆冈事可知。未须频梦灶,倏忽看崦...
-
水龙吟·和南剑林同舍元甲远寄寿韵
古诗《水龙吟·和南剑林同舍元甲远寄寿韵》宋·刘辰翁,多年绿幕黄帘,瓶花黯黯无谁主。荀陈迹远,燕吴路断,何人星聚。四圣楼台,水仙华表,冷烟和雨。但徘徊梦想,美人不见,空犹记、铁炉步。过尽凉风天末...
-
贺新郎·送五峰归九江
古诗《贺新郎·送五峰归九江》宋·刘辰翁,世事如何说,似举鞍、回头笑问,并州儿葛。手障尘埃黄花路,千里龙沙如雪。著破帽、萧萧馀发。行过故人柴桑里,抚长松、老倒山间月。聊共舞,命湘瑟。...
-
贺新郎·晓殿龙光起
古诗《贺新郎·晓殿龙光起》宋·刘辰翁,晓殿龙光起,御香浓、新诗写就,云飞相第。一自骑箕承帝赉,千载君臣鱼水。端不负、当年弧矢。赤壁周郎神游处,料羞看、故垒斜阳里。今共看,更无比。...
-
春景 润物细无声
古诗《春景 润物细无声》宋·刘辰翁,何用雨声粗,分明润物酥。岂惟听不得,政自细如无。九陌尘难起,千林泽遍敷。怪如沾草露,滴不到蓬壶。但觉花沉醉,谁知柳索扶。老龙空辟历,辛苦救焚...
-
秋景蛩响乱秋阴
古诗《秋景蛩响乱秋阴》宋·刘辰翁,蛩响何千百,人情自不禁。馀哀动邻壁,最苦乱秋阴。泣尽相思梦,惊残劝织心。露深虫语语,月黑雁沉沉。坏壁岁年远,长门日夜深。手摩铜雀雨,和汝一长...
-
摘红英·赋花朝月晴
古诗《摘红英·赋花朝月晴》宋·刘辰翁,花朝月。朦胧别。朦胧也胜檐声咽。亲曾说。令人悦。落花情绪,上坟时节。花阴雪。花阴灭。柳风一似秋千掣。晴未决。晴还缺。一番寒食,满村啼鴂。
-
春景汉宫传蜡烛
古诗《春景汉宫传蜡烛》宋·刘辰翁,寒食谁家烛,红香蜡更鲜。晶荧侯邸盛,日暮汉宫传。永巷花同闭,长门柳又眠。人间金谷火,天上蜜脾烟。食客三千履,皇恩四百年。回思诸葛井,流涕阵图...
-
春景林花扫更落
古诗《春景林花扫更落》宋·刘辰翁,花外愁如海,持觞为扫林。犹深犹可惜,更落更难禁。片片春将尽,三三径莫寻。青苔才列席,红雨又沾襟。不是乘风去,应如立雪深。柳绵欺我老,旋拂遍能...
-
霜天晓角·中秋对月
古诗《霜天晓角·中秋对月》宋·刘辰翁,乌云汗漫。浊浪翻河汉。过尽千重魔障,堂堂地、一轮满。秋光还又半。檐声初漏断。不管满身花露,已办著、二更看。