-
秋蛩
古诗《秋蛩》宋·刘敞,促即复促即,秋蛩一何力。不见机杼巧,但闻日夜织。霜陨木落天下寒,嗟我妇子衣裳单。大钧万物各有在,尔独憔悴使人欢。一鸣复一飞,秋堂燕将归。四时...
-
同圣民围棋钓鱼
古诗《同圣民围棋钓鱼》宋·刘敞,山林自微尚,轩冕非所营。每及逍遥趣,欣然得吾生。春塘漾绿水,珍树啼黄莺。心远忘外喧,境幽适人情。垂钓如有求,而无得失惊。临局非期胜,聊为白黑...
-
种桐
古诗《种桐》宋·刘敞,东园方树盈百株,四桐晚种皆丈馀。不缘桃李斗颜色,不为琴瑟养肌肤。霜秋要成万叶子,他日与致丹山雏。野人此意真不诬,凤鸟不至吾已夫。
-
送李监丞致仕还乡
古诗《送李监丞致仕还乡》宋·刘敞,耄期吏隐倦,归去上恩荣。国子瞻师保,乡人庆父兄。挥金慰游旧,击壤傲升平。远笑吴门叟,何为变姓名。
-
泛舟三首·其二
古诗《泛舟三首·其二》宋·刘敞,雪消泉似涨,冰解舟可通。操篙不惮冷,环渚故无穷。歌咏淹短日,醉酣轻朔风。何须万乘相,始辨鸱夷翁。
-
西阳池新舟邀府公游泛
古诗《西阳池新舟邀府公游泛》宋·刘敞,昔贤济川意,固与斯人共。旷代属明德,至乐下及众。池台固旧赏,舟楫为新用。忽疑江湖景,稍信风澜纵。追参凫雁泳,历览鱼鳖动。颇已寓高兴,矧今结舆...
-
寄书
古诗《寄书》宋·刘敞,区脱逢归驿,作书凭寄声。那知梦识路,先入大梁城。
-
洗竹
古诗《洗竹》宋·刘敞,舍侧万竿绿,萧萧终岁佳。翠深疑魍魉,根老畏龙蛇。剪剔扶霜节,分张及马挝。世无嵇阮辈,竟负野人家。
-
毕吏部冢
古诗《毕吏部冢》宋·刘敞,蓬蒿道旁冢,云是晋时贤。名声与陵谷,共尽一千年。惟昔纵达观,死生同蜕蝉。安知泉下魄,非复瓮间眠。
-
寄隐直
古诗《寄隐直》宋·刘敞,俱为异乡客,似伴老僧禅。虚室矜生白,时流笑草玄。岁寒差自若,生理直翛然。无术能乘兴,苍茫欲雪天。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
寄隐直
古诗《寄隐直》宋·刘敞,避人非故土,带郭喜幽居。浅俗情多畏,新知意尚疏。负暄胜构火,汲井足滋疏。二物关身外,悠悠谢里闾。
-
得贡甫巢县书云阻风
古诗《得贡甫巢县书云阻风》宋·刘敞,别离常作恶,衰老异他时。望望风波苦,悠悠见女悲。江空人迹绝,天迥鸟飞迟。若复无双鲤,何由慰我思。
-
独行
古诗《独行》宋·刘敞,南山半云雨,天气杂暄寒。野兴宜独往,春愁无定端。鸟声来静听,柳色入遥看。却谢芳樽酒,悠悠谁与欢。
-
城楼
古诗《城楼》宋·刘敞,新晴彊人意,步上西城楼。云烟开井邑,绮绣错田畴。离离麦就熟,翳翳桑尚柔。怀归感初服,览物怅淹留。
-
寄范佑之
古诗《寄范佑之》宋·刘敞,吾子世罕识,他时醒亦狂。由来韵高逸,固自得轩昂。阮籍哭道路,接舆歌凤凰。之人亦岂病,相叹不能忘。
-
招晋卿时晋卿到丹阳
古诗《招晋卿时晋卿到丹阳》宋·刘敞,识心非识面,常恨不相从。那作经年别,曾无一日逢。兴来清剡雪,吟出暮山峰。净扫门前路,期君马系松。
-
送杜横州
古诗《送杜横州》宋·刘敞,小郡横山外,居民半岛夷。路偏逢客少,地湿见秋迟。铜鼓侵城角,蛮旌接使麾。平生闻义勇,好祭伏波祠。
-
履冰
古诗《履冰》宋·刘敞,昔闻小旻戒,今践薄冰行。涌水怒愁裂,寒蛟蟠畏惊。迟迟但觉远,战战尚思轻。谁断孤疑志,穷源更北征。
-
日晚夜步过孙监丞
古诗《日晚夜步过孙监丞》宋·刘敞,幽居巷南北,鸡犬略相闻。乘兴偶有适,杖藜聊复勤。高城秋草落,密树夕光曛。微尔开三径,悠悠麋鹿群。
-
燕誉堂饮别朱著作
古诗《燕誉堂饮别朱著作》宋·刘敞,岁晚节物变,会难羁旅悲。疏灯照四座,残菊醉空卮。歌阕风雨起,舞馀冠佩攲。天明念陈迹,忽忽丛予思。