-
少年游·寿云谷谢右司
古诗《少年游·寿云谷谢右司》宋·陈允平,光风怀抱玉精神。不染世间尘。香暖衣篝,歌题彩扇,清似晋时人。柳边小驻朝天马,一笑领佳宾。帘卷湖山,花围尊俎,同醉碧桃春。
-
还京乐·彩鸾去
古诗《还京乐·彩鸾去》宋·陈允平,彩鸾去,适怨清和,锦瑟谁共理。奈春光渐老,万金难买,榆钱空费。岸草烟无际。落花满地芳尘委。翠袖里,红粉溅溅,东风吹泪。任鸳帏底。宝香寒、金兽...
-
浣溪沙·宝镜奁开素月空
古诗《浣溪沙·宝镜奁开素月空》宋·陈允平,宝镜奁开素月空,晚妆慵结绣芙蓉,殢人娇语更憁憁。倦浴金莲轻衫步,捧笙玉笋半当胸。枕痕又露一丝红。
-
江馆野望
古诗《江馆野望》宋·陈允平,江边雁过秋,江上暮云愁。岭曲山横转,潮回水逆流。乱莎行石蟹,残荻卧沙鸥。黯淡三更月,何人独倚楼。
-
哭楼梅麓
古诗《哭楼梅麓》宋·陈允平,白玉楼成去作文,只从西棘挂朝冠。生来病苦相如渴,没后人知范叔寒。野店春闲沽酒榼,溪堂月冷钓鱼竿。梅花麓上谁弹泪,岁岁东风吹不干。
-
寄模上人
古诗《寄模上人》宋·陈允平,林下逢支遁,人疑是宿生。病怜诗力减,老觉世缘轻。短发吴霜净,归心剡雪明。相思听猿夜,幽梦隔重城。
-
思佳客·玉辔青骢去不归
古诗《思佳客·玉辔青骢去不归》宋·陈允平,玉辔青骢去不归,锦中频织断肠诗。窗凭绣日莺声婉,帘卷香云雁影回。金缕扇,碧罗衣。蝶魂飞度画阑西。花开花落春多少,独有层楼双燕知。
-
闺情
古诗《闺情》宋·陈允平,闲拈花片贴纱窗,绣幕斜飞燕子双。细数归期相次近,倚楼日日望春江。
-
唐多令·桂边偶成
古诗《唐多令·桂边偶成》宋·陈允平,明月可中庭。萧萧络纬声。画阑秋、千树吹香。玉宇无尘凉似水,销不尽、许多清。欲醉醉还醒。欲吟吟未成。拈金英、三嗅微馨。应有乘鸾天上女,随风露、...
-
山中吟·其一
古诗《山中吟·其一》宋·陈允平,平生独爱山,日日频跻攀。自得山中趣,结庐万山间。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
山中吟·其九
古诗《山中吟·其九》宋·陈允平,身在此山中,闲情薄太空。行歌白云里,白云连崆峒。
-
游阳明洞天
古诗《游阳明洞天》宋·陈允平,万木阴沉锁石门,烟霞深处近昆仑。洞箫声接玉台磬,宝盖影摇金殿幡。湘浦有龙云气湿,越山无鹤露华昏。灵芝采尽归何处,溪上白蘋花正繁。
-
夜泊
古诗《夜泊》宋·陈允平,停舟野渡头,客路恨悠悠。叶落风千树,钟残月半楼。芦花双过雁,莎草独眠鸥。山鬼烧青火,飞来照髑髅。
-
山中吟·其二
古诗《山中吟·其二》宋·陈允平,山西茂林麓,中有盘旋谷。飘飘双凤凰,飞立山上玉。
-
野人家
古诗《野人家》宋·陈允平,绕江生杜若,满地长辛夷。剪草涂新壁,褰藤缚旧篱。瓦瓶春贮酒,土灶夜蒸藜。独步归来晚,东皋雨一犁。
-
暮春
古诗《暮春》宋·陈允平,柳外宫莺啭晓寒,万花开尽正春残。沉香亭北栏干曲,独抱琵琶看牡丹。
-
水龙吟·奉川化凤花
古诗《水龙吟·奉川化凤花》宋·陈允平,杜鹃啼老春愁,泪痕吹作胭脂雨。飞花乱点,东风枝上,红翔翠翥。丹穴鸣初,碧梧栖未,凄凉山坞。怅琼姬梦远,玉箫声断,孤鸾影、对谁舞。林下风光自许...
-
虞美人·彩云别后房栊悄
古诗《虞美人·彩云别后房栊悄》宋·陈允平,彩云别后房栊悄。愁立西风晓。倚阑无语对黄花。惆怅玉郎应在、楚江涯。钿筝空贮芳尘满。寂寞朱弦断。夜来一点帐前灯。频吐银花双烬、照罗屏。
-
赠讷行人
古诗《赠讷行人》宋·陈允平,诸方参请尽,秋晚别京畿。乞食一斋饱,随缘百念微。夜声鸣铁笛,寒色脆荷衣。久学南山律,终身不敢违。
-
严陵郡舍
古诗《严陵郡舍》宋·陈允平,花飞石上班,水落白云湾。帘卷千重树,窗开四面山。鼓声鱼市近,旗影讼庭闲。满目皆吟思,残阳缥缈间。