-
应瓒挽诗
古诗《应瓒挽诗》宋·汪洙,先生高谊古人几,缔就良缘誓不违。要使有情皆作偶,纵然无目也相依。倡随偕老天何厚,生死同期世所希。寒月宵深光万里,浑疑华表鹤双归。
-
李花
古诗《李花》宋·汪洙,枝缀霜葩白,无言笑晓风。清芳谁是侣,色间小桃红。
-
中秋
古诗《中秋》宋·汪洙,秋景今宵半,天高月倍明。南楼谁宴赏,丝竹奏清声。
-
喜
古诗《喜》宋·汪洙,久旱逢甘雨,他乡遇故知。洞房花烛夜,金榜题名时。
-
神童诗
古诗《神童诗》宋·汪洙,天子重英豪,文章教尔曹;万般皆下品,惟有读书高。少小须勤学,文章可立身;满朝朱紫贵,尽是读书人。学问勤中得,萤窗万卷书;三冬今足用,谁笑腹空...
-
勤学
古诗《勤学》宋·汪洙,学问勤中得,萤窗万卷书。三冬今足用,谁笑腹空虚。