-
读道书作六首·其六
古诗《读道书作六首·其六》宋·朱熹,王乔吹笙去,列子御风还。至人绝华念,出入有无间。千载但闻名,不见冰玉颜。长啸空宇碧,何许蓬莱山。
-
小学题辞·其十三
古诗《小学题辞·其十三》宋·朱熹,幸兹秉彝,极天罔坠。爰辑旧闻,庶觉来裔。
-
武夷七咏·其七·丹灶
古诗《武夷七咏·其七·丹灶》宋·朱熹,仙人推卦节,炼火守金丹。一上烟霄路,千年亦不还。
-
同僚小集梵天寺坐间雨作已复开霁步至东桥玩月赋诗二首·其二
古诗《同僚小集梵天寺坐间雨作已复开霁步至东桥玩月赋诗二首·其二》宋·朱熹,空山看雨罢,微步喜新凉。月出澄馀景,川明发素光。星河方耿耿,云树转苍苍。晤语逢清夜,兹怀殊未央。
-
伏承示及毛公平仲墓铭且索挽诗熹不及识毛公而爱重其文旧矣义不可辞顾已不及其虞殡姑以数句
古诗《伏承示及毛公平仲墓铭且索挽诗熹不及识毛公而爱重其文旧矣义不可辞顾已不及其虞殡姑以数句》宋·朱熹,毛公神仙骨,误落世网中。髫龀出奇语,砉然惊乃翁。弱龄翰墨场,不言已收功。亭亭绝世姿,皎皎冰雪容。顾步一长啸,笙鹤翔秋空。调高听者稀,老去竟不...
-
梵天观雨
古诗《梵天观雨》宋·朱熹,持身乏古节,寸禄久栖迟。暂寄灵山寺,空吟招隐诗。读书清磬外,看雨暮钟时。渐喜凉秋近,沧洲去有期。
-
即事偶赋
古诗《即事偶赋》宋·朱熹,白烟竟日起,雨晦苍山深。老菊不复妍,丹枫满高林。抱病寝斋房,窗户结愁阴。起望一舒情,遐眺豁烦襟。人生亦已劳,世路方崎嵚。且咏招隐作,无为名迹...
-
墨庄五咏·其三·静春堂
古诗《墨庄五咏·其三·静春堂》宋·朱熹,幽人本何心,偶此翳环堵。隐几亦无言,光风遍寰宇。
-
月夜述怀
古诗《月夜述怀》宋·朱熹,皓月出林表,照此秋床单。幽人起晤叹,桂香发窗间。高梧滴露鸣,散发天风寒。抗志绝尘氛,何不栖空山。
-
题刘平甫定庵五咏·其四·井泉
古诗《题刘平甫定庵五咏·其四·井泉》宋·朱熹,开山昔何人,凿此寒泉井。独夜漱琼瑶,泠然发深省。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
民安道中
古诗《民安道中》宋·朱熹,祗役东原路,长风海气阴。苍茫生远思,憭慄起寒襟。午泊僧寮静,昏投县郭深。拙勤终不补,谁使漫劳心。
-
读道书作六首·其三
古诗《读道书作六首·其三》宋·朱熹,白露坠秋节,碧阴生夕凉。起步广庭内,仰见天苍苍。东华绿发翁,授我不死方。愿言勤脩学,接景三玄乡。
-
墨庄五咏·其四·玩易斋
古诗《墨庄五咏·其四·玩易斋》宋·朱熹,竹几横陈处,韦编半掩时。寥寥三古意,此地有深期。
-
游石马以驾言出游分韵赋诗得出字
古诗《游石马以驾言出游分韵赋诗得出字》宋·朱熹,抱病守穷庐,闭户常罕出。坐见春气深,清阴昼蒙密。今朝积雨过,淑景回煦律。不有尘外踪,何由散愁寂。行行整巾屦,散漫委书帙。野径自萦纡,前峰但崷...
-
刘德明彦集祝弟以夏云多奇峰为韵赋诗戏成五绝·其三
古诗《刘德明彦集祝弟以夏云多奇峰为韵赋诗戏成五绝·其三》宋·朱熹,闭门事幽讨,岁月忽已多。客来无可问,与君共弦歌。
-
忆秦娥·梅花发
古诗《忆秦娥·梅花发》宋·朱熹,梅花发,寒梢挂著瑶台月。瑶台月,和羹心事,履霜时节。野桥流水声呜咽,行人立马空愁绝。空愁绝,为谁凝伫,为谁攀折。
-
云谷二十六咏·其十九·桃蹊
古诗《云谷二十六咏·其十九·桃蹊》宋·朱熹,涧里春泉响,种桃泉上头。烂红纷委地,未肯出山流。
-
方广版屋
古诗《方广版屋》宋·朱熹,秀木千章倒,层甍万瓦差。悄无人似玉,空咏小戎诗。
-
感事
古诗《感事》宋·朱熹,闻说淮南路,胡尘满眼黄。弃躯惭国士,尝胆念君王。却敌非干橹,信威藉纪纲。丹心危欲折,伫立但彷徨。
-
次韵择之梧竹二首并呈季通·其二
古诗《次韵择之梧竹二首并呈季通·其二》宋·朱熹,永日长梧下,清阴小院幽。自怜风袅袅,客赋雨浏浏。作别今千里,相思欲九秋。更怜同社友,复此误淹留。