-
采药诗
古诗《采药诗》魏晋·王嘉,暗河之桂,实大如枣。得而食之,后天而老。
-
歌三首·其三
古诗《歌三首·其三》魏晋·王嘉,欲知其姓草肃肃。谷中最累低头熟。鳞身甲体永兴福。
-
歌
古诗《歌》魏晋·王嘉,凤皇凤皇。何不高飞还故乡。无故在此取灭亡。
-
白帝子歌
古诗《白帝子歌》魏晋·王嘉,四维八埏?难极。驱光逐影穷水域。璇宫夜静当轩织。桐峰文梓千寻直。伐梓作器成琴瑟。清歌流畅乐难极。沧湄海浦来栖息。
-
皇娥歌
古诗《皇娥歌》魏晋·王嘉,天清地旷浩茫茫。万象回薄化无方。浛天荡荡望沧沧。乘桴摇漾著日傍。当期何所至穷桑。心知和乐悦未央。
-
歌三首·其一
古诗《歌三首·其一》魏晋·王嘉,金刀治世后遂苦。帝王昏乱天神怒。灾异屡见戒人主。三分二叛失州土。三王九江一在吴。馀悉稚小早少孤。一国二主天所驱。
-
任末好学
古诗《任末好学》魏晋·王嘉,任末年十四时,学无常师,负笈不远险阻。每言:“人而不学,则何以成?”或依林木之下,编茅为庵,削荆为笔,刻树汁为墨。夜则映星望月,暗则缕麻蒿以...