-
浣溪沙·玉碗冰寒滴露华
古诗《浣溪沙·玉碗冰寒滴露华》宋·晏殊,玉碗冰寒滴露华,粉融香雪透轻纱。晚来妆面胜荷花。鬓亸欲迎眉际月,酒红初上脸边霞。一场春梦日西斜。
-
踏莎行·祖席离歌
古诗《踏莎行·祖席离歌》宋·晏殊,祖席离歌,长亭别宴,香尘已隔犹回面。居人匹马映林嘶,行人去棹依波转。画阁魂消,高楼目断,斜阳只送平波远。人穷人尽是离愁,天涯地角寻思遍。
-
清平乐·金风细细
古诗《清平乐·金风细细》宋·晏殊,金风细细,叶叶梧桐坠。绿酒初尝人易醉。一枕小窗浓睡。紫薇朱槿花残。斜阳却照阑干。双燕欲归时节,银屏昨夜微寒。
-
木兰花·燕鸿过后莺归去
古诗《木兰花·燕鸿过后莺归去》宋·晏殊,燕鸿过后莺归去,细算浮生千万绪。长于春梦几多时,散似秋云无觅处。闻琴解佩神仙侣,挽断罗衣留不住。劝君莫作独醒人,烂醉花间应有数。
-
浣溪沙·小阁重帘有燕过
古诗《浣溪沙·小阁重帘有燕过》宋·晏殊,小阁重帘有燕过,晚花红片落庭莎。曲阑干影入凉波。一霎好风生翠幕,几回疏雨滴圆荷。酒醒人散得愁多。
-
诉衷情·芙蓉金菊斗馨香
古诗《诉衷情·芙蓉金菊斗馨香》宋·晏殊,芙蓉金菊斗馨香,天气欲重阳。远村秋色如画,红树间疏黄。流水淡,碧天长,路茫茫。凭高目断,鸿雁来时,无限思量。
-
破阵子·海上蟠桃易熟
古诗《破阵子·海上蟠桃易熟》宋·晏殊,海上蟠桃易熟,人间好月长圆。惟有擘钗分钿侣,离别常多会面难。此情须问天。蜡烛到明垂泪,熏炉尽日生烟。一点凄凉愁绝意,谩道秦筝有剩弦。何曾为细...
-
望仙门·玉壶清漏起微凉
古诗《望仙门·玉壶清漏起微凉》宋·晏殊,玉壶清漏起微凉,好秋光。金杯重叠满琼浆,会仙乡。新曲调丝管,新声更颭霓裳。博山炉暖泛浓香,泛浓香,为寿百千长。
-
踏莎行·小径红稀
古诗《踏莎行·小径红稀》宋·晏殊,小径红稀,芳郊绿遍,高台树色阴阴见。春风不解禁杨花,蒙蒙乱扑行人面。翠叶藏莺,朱帘隔燕,炉香静逐游丝转。一场愁梦酒醒时,斜阳却照深深院。
-
喜迁莺·花不尽
古诗《喜迁莺·花不尽》宋·晏殊,花不尽,柳无穷。应与我情同。觥船一棹百分空。何处不相逢。朱弦悄。知音少。天若有情应老。劝君看取利名场。今古梦 。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
采桑子·春风不负东君信
古诗《采桑子·春风不负东君信》宋·晏殊,春风不负东君信,遍拆群芳。燕子双双。依旧衔泥入杏梁。须知一盏花前酒,占得韶光。莫话匆忙。梦里浮生足断肠。
-
玉楼春·春恨
古诗《玉楼春·春恨》宋·晏殊,绿杨芳草长亭路,年少抛人容易去。楼头残梦五更钟,花底离愁三月雨。无情不似多情苦,一寸还成千万缕。天涯地角有穷时,只有相思无尽处。
-
采桑子·时光只解催人老
古诗《采桑子·时光只解催人老》宋·晏殊,时光只解催人老,不信多情,长恨离亭,泪滴春衫酒易醒。梧桐昨夜西风急,淡月胧明,好梦频惊,何处高楼雁一声?
-
清平乐·红笺小字
古诗《清平乐·红笺小字》宋·晏殊,红笺小字,说尽平生意。鸿雁在云鱼在水,惆怅此情难寄。斜阳独倚西楼,遥山恰对帘钩。人面不知何处,绿波依旧东流。
-
清平乐·秋光向晚
古诗《清平乐·秋光向晚》宋·晏殊,秋光向晚,小阁初开宴。林叶殷红犹未遍。雨后青苔满院。萧娘劝我金卮。殷勤更唱新词。暮去朝来即老,人生不饮何为。
-
诉衷情·东风杨柳欲青青
古诗《诉衷情·东风杨柳欲青青》宋·晏殊,东风杨柳欲青青。烟淡雨初晴。恼他香阁浓睡,撩乱有啼莺。眉叶细,舞腰轻。宿妆成。一春芳意,三月和风,牵系人情。
-
踏莎行·细草愁烟
古诗《踏莎行·细草愁烟》宋·晏殊,细草愁烟,幽花怯露,凭阑总是销魂处。日高深院静无人,时时海燕双飞去。带缓罗衣,香残蕙炷,天长不禁迢迢路。垂杨只解惹春风,何曾系得行人住!
-
拂霓裳·乐秋天
古诗《拂霓裳·乐秋天》宋·晏殊,乐秋天,晚荷花缀露珠圆。风日好,数行新雁贴寒烟。银簧调脆管,琼柱拨清絃。捧觥船,一声声、齐唱太平年。人生百岁,离别易,会逢难。无事日,剩呼宾...
-
踏莎行·绿树归莺
古诗《踏莎行·绿树归莺》宋·晏殊,绿树归莺,雕梁别燕。春光一去如流电。当歌对酒莫沉吟,人生有限情无限。弱袂萦春,修蛾写怨。秦筝宝柱频移雁。尊中绿醑意中人,花朝月夜长相见。
-
示张寺丞王校勘
古诗《示张寺丞王校勘》宋·晏殊,元巳清明假未开,小园幽径独徘徊。春寒不定斑斑雨,宿酒难禁滟滟杯。无可奈何花落去,似曾相识燕归来。游梁赋客多风味,莫惜青钱万选才。