秋天
-
明月皎夜光
古诗《明月皎夜光》两汉·佚名,明月皎夜光,促织鸣东壁。玉衡指孟冬,众星何历历。白露沾野草,时节忽复易。秋蝉鸣树间,玄鸟逝安适?昔我同门友,高举振六翮。不念携手好,弃我如遗...
-
秋风辞
古诗《秋风辞》两汉·刘彻,秋风起兮白云飞,草木黄落兮雁南归。兰有秀兮菊有芳,怀佳人兮不能忘。泛楼船兮济汾河,横中流兮扬素波。箫鼓鸣兮发棹歌,欢乐极兮哀情多。少壮几时兮...
-
古歌
古诗《古歌》两汉·汉乐府,秋风萧萧愁杀人,出亦愁,入亦愁。座中何人,谁不怀忧。令我白头。胡地多飚风,树木何修修。离家日趋远,衣带日趋缓。心思不能言,肠中车轮转。
-
燕歌行二首·其一
古诗《燕歌行二首·其一》魏晋·曹丕,秋风萧瑟天气凉,草木摇落露为霜。群燕辞归鹄南翔,念君客游思断肠。慊慊思归恋故乡,君何淹留寄他方?贱妾茕茕守空房,忧来思君不敢忘,不觉泪下沾衣...
-
秋日诗
古诗《秋日诗》魏晋·孙绰,萧瑟仲秋风,飚唳风云高。山居感时变,远客兴长谣。疏林积凉风,虚岫结凝霄。湛露洒庭林,密叶辞荣条。抚菌悲先落,攀松羡后凋。垂纶在林野,交情远市...
-
和郭主簿二首·其二
古诗《和郭主簿二首·其二》魏晋·陶渊明,和泽周三春,清凉素秋节。露凝无游氛,天高肃景澈。陵岑耸逸峰,遥瞻皆奇绝。芳菊开林耀,青松冠岩列。怀此贞秀姿,卓为霜下杰。衔觞念幽人,千载抚尔...
-
己酉岁九月九日
古诗《己酉岁九月九日》魏晋·陶渊明,靡靡秋已夕,凄凄风露交。蔓草不复荣,园木空自凋。清气澄余滓,杳然天界高。哀蝉无留响,丛雁呜云霄。万化相寻绎,人生岂不劳?从古皆有没,念之中心...
-
淮阳感怀
古诗《淮阳感怀》魏晋·李密,金风荡初节,玉露凋晚林。此夕穷涂士,郁陶伤寸心。野平葭苇合,村荒藜藿深。眺听良多感,徙倚独沾襟。沾襟何所为,怅然怀古意。秦俗犹未平,汉道将何...
-
酬刘柴桑
古诗《酬刘柴桑》魏晋·陶渊明,穷居寡人用,时忘四运周。门庭多落叶,慨然知已秋。新葵郁北牖,嘉穟养南畴。今我不为乐,知有来岁不?命室携童弱,良日登远游。
-
子夜四时歌·秋风入窗里
古诗《子夜四时歌·秋风入窗里》南北朝·佚名,秋风入窗里,罗帐起飘扬。仰头看明月,寄情千里光。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
秋夜
古诗《秋夜》南北朝·谢朓,秋夜促织鸣,南邻捣衣急。思君隔九重,夜夜空伫立。北窓轻幔垂,西户月光入。何知白露下,坐视阶前湿。谁能长分居,秋尽冬复及。
-
望荆山
古诗《望荆山》南北朝·江淹,奉义至江汉,始知楚塞长。南关绕桐柏,西岳出鲁阳。寒郊无留影,秋日悬清光。悲风桡重林,云霞肃川涨。岁宴君如何,零泪沾衣裳。玉柱空掩露,金樽坐含...
-
秋思
古诗《秋思》南北朝·萧悫,清波收潦日,华林鸣籁初。芙蓉露下落,杨柳月中疏。燕帏缃绮被,赵带流黄裾。相思阻音息,结梦感离居。
-
寄何记室
古诗《寄何记室》南北朝·王僧孺,思君不得见,望望独长嗟。夜风入寒水,晚露拂秋花。何由假日御,暂得寄风车。
-
落叶
古诗《落叶》隋·孔绍安,早秋惊落叶,飘零似客心。翻飞未肯下,犹言惜故林。
-
野望
古诗《野望》隋·杨广,寒鸦飞数点,流水绕孤村。斜阳欲落处,一望黯消魂。
-
秋词·其一
古诗《秋词·其一》唐·刘禹锡,自古逢秋悲寂寥,我言秋日胜春朝。晴空一鹤排云上,便引诗情到碧霄。
-
江行无题
古诗《江行无题》唐·钱起,万木已清霜,江边村事忙。故溪黄稻熟,一夜梦中香。
-
秋兴八首·其二
古诗《秋兴八首·其二》唐·杜甫,夔府孤城落日斜,每依北斗望京华。听猿实下三声泪,奉使虚随八月槎。画省香炉违伏枕,山楼粉堞隐悲笳。请看石上藤萝月,已映洲前芦荻花。
-
野望
古诗《野望》唐·王绩,东皋薄暮望,徙倚欲何依。树树皆秋色,山山唯落晖。牧人驱犊返,猎马带禽归。相顾无相识,长歌怀采薇。