冬天
-
步出夏门行冬十月
古诗《步出夏门行冬十月》两汉·曹操,孟冬十月,北风徘徊。天气肃清,繁霜霏霏。鵾鸡晨鸣,鸿雁南飞。鸷鸟潜藏,熊罴窟栖。钱镈停置,农收积场。逆旅整设,以通贾商。幸甚至哉!歌以咏志。
-
癸卯岁十二月中作与从弟敬远
古诗《癸卯岁十二月中作与从弟敬远》魏晋·陶渊明,寝迹衡门下,邈与世相绝。顾盼莫谁知,荆扉昼常闭。凄凄岁暮风,翳翳经日雪。倾耳无希声,在目皓已洁。劲气侵襟袖,箪瓢谢屡设。萧索空宇中,了无一可...
-
咏雪
古诗《咏雪》南北朝·刘义庆,谢太傅寒雪日内集,与儿女讲论文义。俄而雪骤,公欣然曰:“白雪纷纷何所似?”兄子胡儿曰:“撒盐空中差可拟。”兄女曰:“未若柳絮因风起。”公大笑...
-
岁暮
古诗《岁暮》南北朝·谢灵运,殷忧不能寐,苦此夜难颓。明月照积雪,朔风劲且哀。运往无淹物,年逝觉已催。
-
塞下曲
古诗《塞下曲》唐·卢纶,月黑雁飞高,单于夜遁逃。欲将轻骑逐,大雪满弓刀。
-
江雪
古诗《江雪》唐·柳宗元,千山鸟飞绝,万径人踪灭。孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。
-
对雪
古诗《对雪》唐·高骈,六出飞花入户时,坐看青竹变琼枝。如今好上高楼望,盖尽人间恶路岐。
-
别董大
古诗《别董大》唐·高适,千里黄云白日曛,北风吹雁雪纷纷。莫愁前路无知己,天下谁人不识君。
-
冬夜书怀
古诗《冬夜书怀》唐·王维,冬宵寒且永,夜漏宫中发。草白霭繁霜,木衰澄清月。丽服映颓颜,朱灯照华发。汉家方尚少,顾影惭朝谒。
-
夜上受降城闻笛
古诗《夜上受降城闻笛》唐·李益,回乐烽前沙似雪,受降城外月如霜。不知何处吹芦管,一夜征人尽望乡。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
邯郸冬至夜思家
古诗《邯郸冬至夜思家》唐·白居易,邯郸驿里逢冬至,抱膝灯前影伴身。想得家中夜深坐,还应说着远行人。
-
夜雪
古诗《夜雪》唐·白居易,已讶衾枕冷,复见窗户明。夜深知雪重,时闻折竹声。
-
白雪歌送武判官归京
古诗《白雪歌送武判官归京》唐·岑参,北风卷地白草折,胡天八月即飞雪。忽如一夜春风来,千树万树梨花开。散入珠帘湿罗幕,狐裘不暖锦衾薄。将军角弓不得控,都护铁衣冷难着。瀚海阑干百丈...
-
问刘十九
古诗《问刘十九》唐·白居易,绿蚁新醅酒,红泥小火炉。晚来天欲雪,能饮一杯无?
-
逢雪宿芙蓉山主人
古诗《逢雪宿芙蓉山主人》唐·刘长卿,日暮苍山远,天寒白屋贫。柴门闻犬吠,风雪夜归人。
-
终南望馀雪
古诗《终南望馀雪》唐·祖咏,终南阴岭秀,积雪浮云端。林表明霁色,城中增暮寒。
-
观猎
古诗《观猎》唐·王维,风劲角弓鸣,将军猎渭城。草枯鹰眼疾,雪尽马蹄轻。忽过新丰市,还归细柳营。回看射雕处,千里暮云平。
-
北风行
古诗《北风行》唐·李白,烛龙栖寒门,光曜犹旦开。日月照之何不及此?惟有北风号怒天上来。燕山雪花大如席,片片吹落轩辕台。幽州思妇十二月,停歌罢笑双蛾摧。倚门望行人,念...
-
负冬日
古诗《负冬日》唐·白居易,杲杲冬日出,照我屋南隅。负暄闭目坐,和气生肌肤。初似饮醇醪,又如蛰者苏。外融百骸畅,中适一念无。旷然忘所在,心与虚空俱。
-
小至
古诗《小至》唐·杜甫,天时人事日相催,冬至阳生春又来。刺绣五纹添弱线,吹葭六琯动浮灰。岸容待腊将舒柳,山意冲寒欲放梅。云物不殊乡国异,教儿且覆掌中杯。