重阳节
-
九日闲居
古诗《九日闲居》魏晋·陶渊明,世短意常多,斯人乐久生。日月依辰至,举俗爱其名。露凄暄风息,气澈天象明。往燕无遗影,来雁有余声。酒能祛百虑,菊解制颓龄。如何蓬庐士,空视时运...
-
己酉岁九月九日
古诗《己酉岁九月九日》魏晋·陶渊明,靡靡秋已夕,凄凄风露交。蔓草不复荣,园木空自凋。清气澄余滓,杳然天界高。哀蝉无留响,丛雁呜云霄。万化相寻绎,人生岂不劳?从古皆有没,念之中心...
-
于长安归还扬州九月九日行薇山亭赋韵
古诗《于长安归还扬州九月九日行薇山亭赋韵》南北朝·江总,心逐南云逝,形随北雁来。故乡篱下菊,今日几花开?
-
九月九日忆山东兄弟
古诗《九月九日忆山东兄弟》唐·王维,独在异乡为异客,每逢佳节倍思亲。遥知兄弟登高处,遍插茱萸少一人。
-
九日五首·其四
古诗《九日五首·其四》唐·杜甫,故里樊川菊,登高素浐源。他时一笑后,今日几人存。巫峡蟠江路,终南对国门。系舟身万里,伏枕泪双痕。为客裁乌帽,从儿具绿尊。佳辰对群盗,愁绝更谁...
-
重阳席上赋白菊
古诗《重阳席上赋白菊》唐·白居易,满园花菊郁金黄,中有孤丛色似霜。还似今朝歌酒席,白头翁入少年场。
-
行军九日思长安故园
古诗《行军九日思长安故园》唐·岑参,强欲登高去,无人送酒来。遥怜故园菊,应傍战场开。
-
九月九日登玄武山
古诗《九月九日登玄武山》唐·卢照邻,九月九日眺山川,归心归望积风烟。他乡共酌金花酒,万里同悲鸿雁天。
-
九日五首·其一
古诗《九日五首·其一》唐·杜甫,重阳独酌杯中酒,抱病起登江上台。竹叶于人既无分,菊花从此不须开。殊方日落玄猿哭,旧国霜前白雁来。弟妹萧条各何在,干戈衰谢两相催!
-
九月十日即事
古诗《九月十日即事》唐·李白,昨日登高罢,今朝更举觞。菊花何太苦,遭此两重阳?
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
蜀中九日
古诗《蜀中九日》唐·王勃,九月九日望乡台,他席他乡送客杯。人情已厌南中苦,鸿雁那从北地来。
-
九日
古诗《九日》唐·李白,今日云景好,水绿秋山明。携壶酌流霞,搴菊泛寒荣。地远松石古,风扬弦管清。窥觞照欢颜,独笑还自倾。落帽醉山月,空歌怀友生。
-
九日送别
古诗《九日送别》唐·王之涣,蓟庭萧瑟故人稀,何处登高且送归。今日暂同芳菊酒,明朝应作断蓬飞。
-
九日齐山登高
古诗《九日齐山登高》唐·杜牧,江涵秋影雁初飞,与客携壶上翠微。尘世难逢开口笑,菊花须插满头归。但将酩酊酬佳节,不用登临恨落晖。古往今来只如此,牛山何必独霑衣。
-
九日龙山饮
古诗《九日龙山饮》唐·李白,九日龙山饮,黄花笑逐臣。醉看风落帽,舞爱月留人。
-
重阳日荆州作
古诗《重阳日荆州作》唐·吴融,万里投荒已自哀,高秋寓目更徘徊。浊醪任冷难辞醉,黄菊因暄却未开。上国莫归戎马乱,故人何在塞鸿来。惊时感事俱无奈,不待残阳下楚台。
-
九日蓝田崔氏庄
古诗《九日蓝田崔氏庄》唐·杜甫,老去悲秋强自宽,兴来今日尽君欢。羞将短发还吹帽,笑倩旁人为正冠。蓝水远从千涧落,玉山高并两峰寒。明年此会知谁健?醉把茱萸仔细看。
-
旅中过重阳
古诗《旅中过重阳》唐·朱庆馀,一岁重阳至,羁游在异乡。登高思旧友,满目是穷荒。草际飞云片,天涯落雁行。故山篱畔菊,今日为谁黄。
-
九日登望仙台呈刘明府容
古诗《九日登望仙台呈刘明府容》唐·崔曙,汉文皇帝有高台,此日登临曙色开。三晋云山皆北向,二陵风雨自东来。关门令尹谁能识,河上仙翁去不回。且欲近寻彭泽宰,陶然共醉菊花杯。
-
十日菊
古诗《十日菊》唐·郑谷,节去蜂愁蝶不知,晓庭还绕折残枝。自缘今日人心别,未必秋香一夜衰。