大寒
-
咏廿四气诗·大寒十二月中
古诗《咏廿四气诗·大寒十二月中》唐·元稹,腊酒自盈樽,金炉兽炭温。大寒宜近火,无事莫开门。冬与春交替,星周月讵存?明朝换新律,梅柳待阳春。
-
苦寒吟
古诗《苦寒吟》唐·孟郊,天寒色青苍,北风叫枯桑。厚冰无裂文,短日有冷光。敲石不得火,壮阴夺正阳。调苦竟何言,冻吟成此章。
-
村居苦寒
古诗《村居苦寒》唐·白居易,八年十二月,五日雪纷纷。竹柏皆冻死,况彼无衣民。回观村闾间,十室八九贫。北风利如剑,布絮不蔽身。唯烧蒿棘火,愁坐夜待晨。乃知大寒岁,农者尤苦...
-
晚登虔州即事寄李侍御
古诗《晚登虔州即事寄李侍御》唐·耿湋,章溪与贡水,何事会波澜。万里归人少,孤舟行路难。春光浮曲浪,暮色隔连滩。花发从南早,江流向北宽。故交参盛府,新角耸危冠。楚剑期终割,隋珠惜未...
-
元次山居武昌之樊山新春大雪以诗问之
古诗《元次山居武昌之樊山新春大雪以诗问之》唐·孟彦深,江山十日雪,雪深江雾浓。起来望樊山,但见群玉峰。林莺却不语,野兽翻有踪。山中应大寒,短褐何以完。皓气凝书帐,清著钓鱼竿。怀君欲进谒,溪滑渡舟...
-
大寒吟
古诗《大寒吟》宋·邵雍,旧雪未及消,新雪又拥户。阶前冻银床,檐头冰钟乳。清日无光辉,烈风正号怒。人口各有舌,言语不能吐。
-
大寒
古诗《大寒》宋·陆游,大寒雪未消,闭户不能出。可怜切云冠,局此容膝室。吾车适已悬,吾驭久罢叱。拂麈取一编,相对辄终日。亡羊戒多岐,学道当致一。信能宗阙里,百氏端可...
-
元沙院
古诗《元沙院》宋·曾巩,升山南下一峰高,上尽层轩未厌劳。际海烟云常惨淡,大寒松竹更萧骚。经台日永销香篆,谈席风生落麈毛。我亦有心从自得,琉璃瓶水照秋毫。
-
和仲蒙夜坐
古诗《和仲蒙夜坐》宋·文同,宿鸟惊飞断雁号,独凭幽几静尘劳。风鸣北户霜威重,云压南山雪意高。少睡始知茶效力,大寒须遣酒争豪。砚冰已合灯花老,犹对群书拥敝袍。
-
游慈云
古诗《游慈云》宋·陈著,老怀不与世情更,才说閒行兴翼然。微湿易乾沙软路,大寒却暖雪晴天。未曾到寺香先妙,底用寻梅山自妍。笑问松边人立石,汝知今日是何年。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
大寒出江陵西门
古诗《大寒出江陵西门》宋·陆游,平明羸马出西门,淡日寒云久吐吞。醉面冲风惊易醒,重裘藏手取微温。纷纷狐兔投深莽,点点牛羊散远村。不为山川多感慨,岁穷游子自消魂。
-
寒雨
古诗《寒雨》宋·范成大,何事冬来雨打窗,夜声滴滴晓声淙。若为化作漫天雪,径上孤篷钓晚江。
-
示秬秸
古诗《示秬秸》宋·张耒,城头月落霜如雪,楼头五更声欲绝。捧盘出户歌一声,市楼东西人未行。北风吹衣射我饼,不忧衣单忧饼冷。业无高卑志当坚,男儿有求安得闲。
-
岁寒知松柏
古诗《岁寒知松柏》宋·黄庭坚,松柏天生独,青青贯四时。心藏后凋节,岁有大寒知。惨淡冰霜晚,轮囷涧壑姿。或容蝼蚁穴,未见斧斤迟。摇落千秋静,婆娑万籁悲。郑公扶贞观,已不见封...
-
大寒步至东坡赠巢三
古诗《大寒步至东坡赠巢三》宋·苏轼,春雨如暗尘,春风吹倒人。东坡数间屋,巢子谁与邻。空床敛败絮,破灶郁生薪。相对不言寒,哀哉知我贫。我有一瓢酒,独饮良不仁。未能赪我颊,聊复濡子...
-
冬行买酒炭自随
古诗《冬行买酒炭自随》宋·曾丰,大寒已过腊来时,万物那逃出入机。木叶随风无顾藉,溪流落石有依归。炎官后殿排霜气,玉友前驱挫雪威。寄与来鸿不须怨,离乡作客未为非。
-
大寒早行
古诗《大寒早行》宋·石介,万动皆休迹,五更独鸣鞭。星霜结凄色,风霰过长川。草暖犬犹睡,河冰马不前。城墙多有穴,村屋半无烟。饿虎寒犹吼,妖狐怪不眠。山空乱猿叫,树折一鸡...
-
次韵杨廷秀太和万安道中所寄七首·其三
古诗《次韵杨廷秀太和万安道中所寄七首·其三》宋·赵蕃,旧说洛阳天地中,遂令北客病南风。只今政教通南粤,亦有大寒桑树红。
-
大寒夜坐有感
古诗《大寒夜坐有感》宋·宋庠,河洛成冰候,关山欲雪天。寒灯随远梦,残历卷流年。杯共芳醪冻,簪依短发偏。毫釐九牛畔,头角两蜗前。冶外金休跃,山阿溜或穿。飘人谁怨瓦,使鬼尚须...
-
大寒呈张太博
古诗《大寒呈张太博》宋·郑獬,寒风怒蓬勃,排户入吾室。沙灰涨天黑,白日赤黄色。捉衣拥肩坐,心脾寒憀慄。须臾天气变,阴黯如涂漆。跳空雨雹飞,四走珠玑出。数子方叹惊,共怪天公...