鹦鹉
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·罗隐,莫恨雕笼翠羽残,江南地暖陇西寒。劝君不用分明语,语得分明出转难。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·来鹏,色白还应及雪衣,嘴红毛绿语仍奇。年年锁在金笼里,何似陇山闲处飞。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·白居易,陇西鹦鹉到江东,养得经年嘴渐红。常恐思归先剪翅,每因喂食暂开笼。人怜巧语情虽重,鸟忆高飞意不同。应似朱门歌舞妓,深藏牢闭后房中。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·杜甫,鹦鹉含愁思,聪明忆别离。翠衿浑短尽,红觜漫多知。未有开笼日,空残旧宿枝。世人怜复损,何用羽毛奇。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·秦韬玉,每闻别雁竞悲鸣,却叹金笼寄此生。早是翠襟争爱惜,可堪丹觜彊分明。云漫陇树魂应断,歌接秦楼梦不成。幸自祢衡人未识,赚他作赋被时轻。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·裴夷直,劝尔莫移禽鸟性,翠毛红觜任天真。如今漫学人言巧,解语终须累尔身。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·张祜,栖栖南越鸟,色丽思沉淫。暮隔碧云海,春依红树林。雕笼悲敛翅,画阁岂关心。无事能言语,人闻怨恨深。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·白居易,竟日语还默,中宵栖复惊。身囚缘彩翠,心苦为分明。暮起归巢思,春多忆侣声。谁能坼笼破,从放快飞鸣。
-
红鹦鹉
古诗《红鹦鹉》唐·白居易,安南远进红鹦鹉,色似桃花语似人。文章辩慧皆如此,笼槛何年出得身。
-
咏鹦鹉
古诗《咏鹦鹉》唐·裴说,常贵西山鸟,衔恩在玉堂。语传明主意,衣拂美人香。缓步寻珠网,高飞上画梁。长安频道乐,何日从君王。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
南歌子·手里金鹦鹉
古诗《南歌子·手里金鹦鹉》唐·温庭筠,手里金鹦鹉,胸前绣凤凰。偷眼暗形相,不如从嫁与,作鸳鸯。
-
初出金门寻王侍御不遇咏壁上鹦鹉
古诗《初出金门寻王侍御不遇咏壁上鹦鹉》唐·李白,落羽辞金殿,孤鸣咤绣衣。能言终见弃,还向陇西飞。
-
双鹦鹉
古诗《双鹦鹉》唐·白居易,绿衣整顿双栖起,红觜分明对语时。始觉琵琶弦莽卤,方知吉了舌参差。郑牛识字吾常叹,丁鹤能歌尔亦知。若称白家鹦鹉鸟,笼中兼合解吟诗。
-
咏鹦鹉
古诗《咏鹦鹉》唐·李义府,牵弋辞重海,触网去层峦。戢翼雕笼际,延思彩霞端。慕侣朝声切,离群夜影寒。能言殊可贵,相助忆长安。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·子兰,翠毛丹觜乍教时,终日无寥似忆归。近来偷解人言语,乱向金笼说是非。
-
鹦鹉咏
古诗《鹦鹉咏》唐·罗邺,玉槛瑶轩任所依,东风休忆岭头归。金笼共惜好毛羽,红觜莫教多是非。便向郤堂夸饮啄,还应祢笔发光辉。乘时得路何须贵,燕雀鸾凤各有机。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·殷文圭,丹觜如簧翠羽轻,随人呼物旋知名。金笼夜黯山西梦,玉枕晓憎帘外声。才子爱奇吟不足,美人怜尔绣初成。应缘是我邯郸客,相顾咬咬别有情。
-
见鹦鹉戏作四句
古诗《见鹦鹉戏作四句》宋·王安石,云木何时两翅翻,玉笼金锁祇烦冤。真须强学人间语,举世无人解鸟言。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》宋·梅尧臣,一入秦宫去,千山陇树秋。能言依妇女,学语类徘优。玉锁闲拘束,金笼不自由。哀良是黄鸟,死为穆公羞。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》宋·范仲淹,堂上每云云,金笼久受恩。思山诚有意,对主忍无言。性比孤鸾洁,声殊百舌繁。云林如一去,应喜谢朱门。