赞美
-
杨花
古诗《杨花》唐·吴融,不斗秾华不占红,自飞晴野雪濛濛。百花长恨风吹落,唯有杨花独爱风。
-
清平调·其一
古诗《清平调·其一》唐·李白,云想衣裳花想容,春风拂槛露华浓。若非群玉山头见,会向瑶台月下逢。
-
秋词二首·其二
古诗《秋词二首·其二》唐·刘禹锡,山明水净夜来霜,数树深红出浅黄。试上高楼清入骨,岂如春色嗾人狂。
-
佳人
古诗《佳人》唐·杜甫,绝代有佳人,幽居在空谷。自云良家子,零落依草木。关中昔丧乱,兄弟遭杀戮。官高何足论,不得收骨肉。世情恶衰歇,万事随转烛。夫壻轻薄儿,新人美如...
-
蜀相
古诗《蜀相》唐·杜甫,丞相祠堂何处寻?锦官城外柏森森。映阶碧草自春色,隔叶黄鹂空好音。三顾频烦天下计,两朝开济老臣心。出师未捷身先死,长使英雄泪满襟。
-
赠荷花
古诗《赠荷花》唐·李商隐,世间花叶不相伦,花入金盆叶作尘。惟有绿荷红菡萏,卷舒开合任天真。此花此叶长相映,翠减红衰愁杀人!
-
客中行
古诗《客中行》唐·李白,兰陵美酒郁金香,玉椀盛来琥珀光。但使主人能醉客,不知何处是他乡。
-
咏风
古诗《咏风》唐·王勃,肃肃凉景生,加我林壑清。驱烟寻涧户,卷雾出山楹。去来固无迹,动息如有情。日落山水静,为君起松声。
-
书
古诗《书》唐·李峤,削简龙文见,临池鸟迹舒。河图八卦出,洛范九畴初。垂露春光满,崩云骨气馀。请君看入木,一寸乃非虚。
-
赠孟浩然
古诗《赠孟浩然》唐·李白,吾爱孟夫子,风流天下闻。红颜弃轩冕,白首卧松云。醉月频中圣,迷花不事君。高山安可仰,徒此揖清芬。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
咏桂
古诗《咏桂》唐·李白,世人种桃李,皆在金张门。攀折争捷径,及此春风暄。一朝天霜下,荣耀难久存。安知南山桂,绿叶垂芳根。清阴亦可托,何惜树君园。
-
和张仆射塞下曲·其一
古诗《和张仆射塞下曲·其一》唐·卢纶,鹫翎金仆姑,燕尾绣蝥弧。独立扬新令,千营共一呼。
-
牡丹
古诗《牡丹》唐·罗隐,艳多烟重欲开难,红蕊当心一抹檀。公子醉归灯下见,美人朝插镜中看。当庭始觉春风贵,带雨方知国色寒。日晚更将何所似,太真无力凭栏杆。
-
野菊
古诗《野菊》唐·王建,晚艳出荒篱,冷香著秋水。忆向山中见,伴蛩石壁里。
-
子夜吴歌·春歌
古诗《子夜吴歌·春歌》唐·李白,秦地罗敷女,采桑绿水边。素手青条上,红妆白日鲜。蚕饥妾欲去,五马莫留连。
-
题大禹寺义公禅房
古诗《题大禹寺义公禅房》唐·孟浩然,义公习禅寂,结宇依空林。户外一峰秀,阶前众壑深。夕阳连雨足,空翠落庭阴。看取莲花净,应知不染心。
-
秋浦歌十七首·其十四
古诗《秋浦歌十七首·其十四》唐·李白,炉火照天地,红星乱紫烟。赧郎明月夜,歌曲动寒川。
-
烈女操
古诗《烈女操》唐·孟郊,梧桐相待老,鸳鸯会双死。贞妇贵殉夫,舍生亦如此。波澜誓不起,妾心古井水。
-
精卫词
古诗《精卫词》唐·王建,精卫谁教尔填海,海边石子青磊磊。但得海水作枯池,海中鱼龙何所为?口穿岂为空衔石,山中草木无全枝。朝在树头暮海里,飞多羽折时堕水。高山未尽海未...
-
鹭鸶
古诗《鹭鸶》唐·杜牧,雪衣雪发青玉嘴,群捕鱼儿溪影中。惊飞远映碧山去,一树梨花落晚风。