中庸
-
中庸·第十章
古诗《中庸·第十章》先秦·子思,子路问强。子曰:“南方之强与?北方之强与?抑而强与?宽柔以教,不报无道,南方之强也,君子居之。衽金革,死而不厌,北方之强也,而强者居之。故君...
-
中庸·第二十九章
古诗《中庸·第二十九章》先秦·子思,王天下有三重焉,其寡过矣乎!上焉者,虽善无征,无征不信,不信,民弗从;下焉者,虽善不尊,不尊不信,不信,民弗从。故君子之道,本诸身,征诸庶民...
-
中庸·第二十八章
古诗《中庸·第二十八章》先秦·子思,子曰:“愚而好自用,贱而好自专;生乎今之世,反古之道。如此者,灾及其身者也。”非天子不议礼,不制度,不考文。今天下车同轨,书同文,行同伦。虽...
-
中庸·第十八章
古诗《中庸·第十八章》先秦·子思,子曰:「无忧者其惟文王乎!以王季为父,以武王为子,父作之,子述之。武王缵大王、王季、文王之绪。壹戎衣而有天下,身不失天下之显名。尊为天子,富...
-
中庸·第一章
古诗《中庸·第一章》先秦·子思,天命之谓性,率性之谓道,修道之谓教。道也者,不可须臾离也,可离,非道也。是故君子戒慎乎其所不睹,恐惧乎其所不闻。莫见乎隐,莫显乎微,故君子慎...
-
中庸·第十二章
古诗《中庸·第十二章》先秦·子思,君子之道费而隐。夫妇之愚,可以与知焉,及其至也,虽圣人亦有所不知焉。夫妇之不肖,可以能行焉,及其至也,虽圣人亦有所不能焉。天地之大也,人犹有...
-
中庸·第十四章
古诗《中庸·第十四章》先秦·子思,君子素其位而行,不愿乎其外。素富贵,行乎富贵;素贫贱,行乎贫贱:素夷狄,行乎夷狄;素患难,行乎患难。君子无入而不自得焉!在上位,不陵下;在下...
-
中庸·第二十章
古诗《中庸·第二十章》先秦·子思,哀公问政。子曰,「文武之政,布在方策。其人存,则其政举;其人亡,则其政息。」「人道敏政,地道敏树。夫政也者,蒲卢也。」「故为政在人。取人以身...
-
中庸·第十一章
古诗《中庸·第十一章》先秦·子思,子曰:“素隐行怪,后世有述焉,吾弗为之矣。君子遵道而行,半涂而废,吾弗能已矣。君子依乎中庸,遁世不见知而不悔,唯圣者能之。”
-
中庸·第三十一章
古诗《中庸·第三十一章》先秦·子思,唯天下至圣,为能聪明睿知,足以有临也;宽裕温柔,足以有容也;发强刚毅,足以有执也;齐庄中正,足以有敬也;文理密察,足以有别也。溥博渊泉,而时...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
中庸·第三十三章
古诗《中庸·第三十三章》先秦·子思,《诗》曰「衣锦尚絅」,恶其文之著也。故君子之道,闇然而日章;小人之道,的然而日亡。君子之道:淡而不厌,简而文,温而理,知远之近,知风之自,知...
-
中庸·第六章
古诗《中庸·第六章》先秦·子思,子曰:“舜其大知也与!舜好问而好察迩言,隐恶而扬善,执其两端,用其中于民。其斯以为舜乎!”
-
中庸·第十九章
古诗《中庸·第十九章》先秦·子思,子曰:“武王、周公,其达孝矣乎!夫孝者,善继人之志,善述人之事者也。春秋修其祖庙,陈其宗器,设其裳衣,荐其时食。宗庙之礼,所以序昭穆也;序爵...
-
中庸·第二章
古诗《中庸·第二章》先秦·子思,仲尼曰:“君子中庸,小人反中庸。君子之中庸也,君子而时中。小人之中庸也,小人而无忌惮也。”
-
中庸·第二十六章
古诗《中庸·第二十六章》先秦·子思,故至诚无息,不息则久,久则征,征则悠远,悠远则博厚,博厚则高明。博厚,所以载物也;高明,所以覆物也;悠久,所以成物也。博厚配地,高明配天,悠...
-
中庸·第四章
古诗《中庸·第四章》先秦·子思,子曰:“道之不行也,我知之矣,知者过之,愚者不及也。道之不明也,我知之矣:贤者过之,不肖者不及也。人莫不饮食也,鲜能知味也。”
-
中庸·第七章
古诗《中庸·第七章》先秦·子思,子曰:“人皆曰予知,驱而纳诸罟擭陷阱之中,而莫之知辟也。人皆曰予知,择乎中庸,而不能期月守也。”
-
中庸·第三章
古诗《中庸·第三章》先秦·子思,子曰:“中庸其至矣乎!民鲜能久矣。”
-
中庸·第二十七章
古诗《中庸·第二十七章》先秦·子思,大哉圣人之道!洋洋乎,发育万物,峻极于天。优优大哉!礼仪三百,威仪三千。待其人而后行。故曰:“苟不至德,至道不凝焉。”故君子尊德性而道问学,...
-
中庸·第三十二章
古诗《中庸·第三十二章》先秦·子思,唯天下至诚,为能经纶天下之大经,立天下之大本,知天地之化育。夫焉有所倚?肫肫其仁!渊渊其渊!浩浩其天!苟不固聪明圣知达天德者,其孰能知之?