王谌的代表作
留山庵
遥山一望青如染,到得山边却不青。松径有风常自扫,岩扉入夜不曾扃。烧残柏子重添火,沽得村醪旋倒瓶。却羡山僧无一事,日长帘下自翻经。
赠茅也休·其一
逢人说也休,举世任沉浮。清磬野云晓,素琴山月秋。诗材频料理,世事不经求。每向沧波上,时时戏鸭鸥。
次亚愚韵·其一
万里春光眼界明,半窗斜日醉魂醒。有时梦入庐山去,瀑布声中拄杖行。
煮笋
案有磨人墨,囊无使鬼钱。难教典班史,只可折花钿。破屋日多雨,颓檐夜见天。山童因煮笋,庖下始生烟。
简吴若清
丝桐挂壁户常扃,雅弄深防俗耳听。滴露研朱重点易,焚香炷火细翻经。山含晚色千峰紫,松傲新霜一派青。独向岩扉抱高隐,有谁能识少微星。
为简上人赋古色轩·其一
简师得道不参禅,燕坐常居古色轩。夏禹告功遗迹在,任公垂钓有车存。海通泉洞深千尺,寺映重岩月一痕。何日短筇尘外去,瓣香来此叩玄门。
十月晦日睡起
睡起西窗午正蹉,小春天气尚融和。颠狂绝笑檐前蝶,不道残阳已不多。
友人招饮
故人邀我共清樽,蹑屐归来已半醺。无限雨声供醉笔,一窗灯影共谁分。铜瓶火煖鸣天籁,宝鼎香残拂岫云。今夜梦魂清更甚,扁舟冷伴白鸥群。
嘉熙戊戌季春一日画溪吟客王子信为亚愚诗禅上人作渔父词七首·其七
只在青山可卜邻,妻儿语笑意全真。休识字,莫嫌贫,方是安闲第一人。
姚村夜泊
荒村日已黄,小泊近横塘。昨夜一番雨,今宵满意凉。湿沙藏蚓唱,风柳卸萤光。隔浦谁家住,吹来荷叶香。
- 查看全部作品