沈端节的代表作
江城子·秋声昨夜入梧桐
秋声昨夜入梧桐。雨濛濛。洒窗风。短杵疏砧,将恨到帘栊。归梦未成心已远,云不断,水无穷。有人应念水之东。鬓如蓬。理妆慵。览镜沈吟,膏沐为谁容。多少相思多少事,都尽在,不言中。
鹊桥仙·怀人意思
怀人意思,悲秋情绪,长是文园病后。蛛丝轻袅玉钗风,想花貌、参差依旧。无穷往事,一襟新恨,老泪淋浪卮酒。天涯相对话平生,怅南北、还如箕斗。
忆秦娥·凭阑独
凭阑独。南山影蘸杯心绿。杯心绿。悠然忽见,卧披横轴。西风暗度钗梁玉。手香记得人簪菊。人簪菊。无穷幽韵,细看不足。
太常引·三三五五短长亭
三三五五短长亭。都只解、送人行。天远树冥冥。怅好梦、才成又惊。夜堂歌罢,小楼钟断,归路已闻莺。应是困瞢腾。问心绪、而今怎生。
念奴娇·嫩凉清晓
嫩凉清晓,淡秋容、横写鲛绡十幅。山水光中参意味,不管人间荣辱。藜杖棕鞋,纶巾鹤氅,宾主俱遗俗。倚阑舒啸,一樽花下相属。云际有药千年,琼瑶争秀发,龙蛇新斸。富贵功名元自有,且乐无穷真福。莲社风流,醉乡跌...
南歌子·远树昏鸦闹
远树昏鸦闹,衰芦睡鸭双。雪篷烟棹炯寒光。疑是风林纤月、到船窗。时序惊心破,江山引梦长。思量也待不思量。泪染罗巾犹带、旧时香。
念奴娇·湖山照影
湖山照影,正日长娇困,不烦匀扫。絮满长洲春澹沲,开遍吴宫花草。嫩绿葱葱,轻红簌簌,渐觉枝头少。馀芳难并,破愁惟有馨醥。应是留得东君,海棠方待折,玉环娇小。雾薄阴轻初睡足,宝幄画屏香袅。醉态天真,半羞微...
行香子·烟淡回塘
烟淡回塘。月浸疏篁。一枝□、压尽群芳。翛然风度,玉质金章。有许多情,许多韵,许多香。中酒情怀,琢句心肠。倚屏山、子细端相。冰芽初试,柑子新尝。更绮窗前,冰壶畔,看匀妆。
卜算子·梅
冷蕊伴疏枝,一笑何时共。江北江南两处愁,忍看花影动。旅泊怕逢春,卜睡都无梦。岁暮何郎未得归,手捻频呵冻。
念奴娇·洛妃汉女
洛妃汉女,护春寒、不惜鲛绡重叠。拾翠江边烟澹澹,交影参差胧月。秦虢相将,英娥接武,同宴瑶池雪。层冰连璧,个中谁敢优劣。著意晕粉饶酥,韵多香剩,都与群花别。娟秀敷腴索笑处,玉脸微生娇靥。羞损南枝,映翻绿...
- 查看全部作品